Kijk ook eens naar Academia Liberti op Youtube!
Academia Liberti Channel op Youtube >>
Met onder andere:
Academia Liberti interviewt Dr. Hiltrud Strasser
Interviews met leden van Academia Liberti
Tuesday, August 11, 2009
Monday, August 10, 2009
Artikel over vergelijking tussen bit/bitloos mennen
Met onze vriendelijke dank voor de toestemming van het blad Mensport publiceren we hier een zeer interessant artikel over verschillen tussen met bit en bitloos mennen en de duidelijke negatieve effecten van het bit op het hele lichaam van het paard.
Ademen + Slikken = Verslikken >>
Voor de duidelijkheid willen we nogmaals benadrukken dat Academia Liberti paardensport niet ondersteunt. Wel ondersteunt zij elke verbetering voor het welzijn van het paard.
Ademen + Slikken = Verslikken >>
Voor de duidelijkheid willen we nogmaals benadrukken dat Academia Liberti paardensport niet ondersteunt. Wel ondersteunt zij elke verbetering voor het welzijn van het paard.
Het verhaal van een jong renpaard
Door Kamila Olbromska
…het gebeurde gisteren en het zal me nog lang blijven heugen. Het is slechts één voorbeeld van vele, binnen een industrie die gerund wordt door geld en hebzucht en het harteloos misbruik van een onschuldig dier, die als hij enigszins de kans krijgt, er alles voor over heeft om ons gelukkig te houden.
Ik weet dat er veel gezegd en geschreven wordt op internet en op televisie en ik weet ook dat er mensen zijn die zeggen dat veel meldingen van vermeende gevallen van wreedheid en onmenselijke handeling slechts op speculatie berusten en propaganda zijn.
Ik schrijf dit om jullie allemaal te verzekeren dat dit niet waar is en ik spreek hier uit persoonlijke ervaring.
Ik ben al jaren goed bevriend met de vriendin in dit verhaal. Haar vader trainde renpaarden en zij nam zijn droom over om een Melbourne Cup winnaar te fokken en te trainen, dus haar besluit om uit deze industrie te stappen, viel erg zwaar. Toen ik net begon met mijn studie voor verpleegkundige en mijn vriendin net begon als trainer, heb ik een paar jaar voor haar gewerkt. Ik was ervan overtuigd dat alle paarden op de renbaan behandeld werden zoals haar paarden, dus ik was totaal niet voorbereid voor wat ik deze najaarsmorgen met mijn eigen ogen zou aanschouwen.
Een paard voor eigen gewin gebruiken, is altijd misbruik. Velen van ons zijn in het verleden de misbruiker geweest, door onwetendheid, maar zijn wijzer geworden door educatie en hebben hun manieren veranderd.
Dit verhaal gaat over opzettelijke wreedheid en is niet een op zich staand geval. De wreedheid achter de glamour van paardenrennen is echt en jammer genoeg nog legaal ook. Laten we dit tot het verleden gaan laten behoren.
Mijn vriendin is in het proces om haar Volbloed stoeterij in de Hunter Valley te verkopen. Ze is teleurgesteld geraakt als trainer in de rensport en is de hele boel aan het opdoeken. Nu wordt het voor een paar jaar aan een rijk persoon verhuurd en terwijl ik haar hielp haar spullen te pakken, kwam er een veewagen met paarden het erf op.
De laatste paar maanden heb ik haar veel verteld over wat ik allemaal geleerd heb over het effect van bitten en hoefijzers en wat de rensport met een paard doet. Ondanks haar familie achtergrond, die dus volop in de rensport zitten, heeft ze toch alles wat ik vertelde aangenomen. Misschien ben ik wel één van de redenen dat ze gestopt is met renpaarden trainen, misschien ook niet, maar dat hoop ik wel.
De mensen die nu huren, hadden al 40 paarden lopen en nu kwamen er nog eens 12 bij, sommige vers van de veiling. Ik zag hoe ze uitgeladen werden en op een lijst aangekruisd werden, geen namen, alleen geïdentificeerd door ras, geslacht en een nummer. Deze mensen hadden het afgelopen jaar al 50 miljoen dollar op veilingen aan paarden uitgegeven. Zielige, doodsbange baby’s, bit in hun mond, werden ze door mannen van de veewagen afgehaald. Ik heb de familie van mijn ex-man met hun renpaarden zien omgaan en die van deze vriendin, maar deze kant had ik nog nooit gezien. Het is zo anders om het in het echt te zien, in plaats van op een beeldscherm van de computer of tv.
Ik zette de doos die ik droeg in de vrachtwagen en keek terwijl de chauffeur van de veewagen schreeuwde naar een jonge hengst in de veewagen. Toen kwam hij naar buiten om de voorman te vertellen dat er net 2 miljoen dollar voor hem was betaald, terwijl het volgens hem een bastaard was. Toen ging hij terug de veewagen in en ging verder met schreeuwen, gevolgd door een aantal schoppen en toen zag ik hem het halstertouw aan het hoofdstel vastmaken. Toen haalde hij de hengst uit de wagen, met wilde ogen, doodsbang en aan het bit meegetrokken, terwijl hem allerlei rottigheid toegewenst werd, alleen omdat hij bang was. Toen ze beneden aan de laadklep kwamen, gaf de man nog een paar flinke rukken aan het halstertouw, dat aan het bit in de mond vast zat. De jonge hengst steigerde en sloeg met zijn voorbenen om daarna flink geslagen en nog meer uitgescholden te worden. De medewerkers van de nieuwe huurder lachten terwijl de man dit arme dier bleef slaan tot ze bij de hengstenwei aankwamen.
Ik vroeg mijn vriendin hoe ze daar dagelijks naar had kunnen kijken? Ze zei dat dit was waarom ze eruit wil, ze wil het niet meer zien.
Nadat iedereen weg was en onze vrachtwagen volgeladen was, ging ik naar die jonge hengst toe. Hij stond in een hoek van zijn weitje en keek achterdochtig naar me. Nog zo jong en nu al zo bang. Op het laatst won zijn nieuwsgierigheid het toch en kwam hij even gedag zeggen. Zo’n zachtaardig jong dier. Ik had echt ontzettend met hem te doen. Op een dag zullen ze alle levenslust die hij in zich heeft verwoest hebben, omdat hij al een stempel had nu. Ze zullen alles uit hem persen wat erin zit, omdat hij zo veel gekost heeft. Ik vroeg me af of hij het diep van binnen al wist. Ik hoopte in ieder geval dat hij op dat moment, zoals we daar stonden terwijl hij met mijn trui en mijn haar speelde, een moment van vrede voelde, even de realiteit ontvluchten, al was het maar voor even.
Dus nu zit ik hier, ik denk nog steeds aan hem en vraag me af hoe slecht hij nog behandeld zal worden nadat ik daar wegging. Hoe erg zal zijn lijden zijn tijdens dat ze hem gaan beleren en dan tijdens zijn carrière als renpaard en dan als dekhengst en wat daarna? Ergens wenste ik dat ik nooit was gaan helpen om mijn vriendin te verhuizen, dat ik die jonge hengst nooit ontmoet had en dat hij me nooit zo aangekeken had terwijl hij naar me toe kwam lopen in zijn weitje, want ik kan hem niet vergeten. Maar aan de andere kant ben ik hem ook dankbaar, want hij geeft een gezicht aan de grootschalige ellende in de rensport en hoe wreed velen daar zijn.
Ik weet zeker dat ik hem zo nu en dan voorbij zal zien komen op het beeldscherm in de kroeg. Dan wordt zijn naam genoemd en zijn karakter besproken, maar ik zal altijd onthouden hoe hard hij vocht tegen zijn onterechte mishandeling en ook aan de vriendelijkheid in zijn ogen toen hij benaderd werd door iemand die zijn pijn begreep. Ik vraag me af wie deze mensen het recht heeft gegeven om te denken dat ze dit een ander wezen aan mogen doen. Geld is zeker weten de wortel van al het kwaad.
…het gebeurde gisteren en het zal me nog lang blijven heugen. Het is slechts één voorbeeld van vele, binnen een industrie die gerund wordt door geld en hebzucht en het harteloos misbruik van een onschuldig dier, die als hij enigszins de kans krijgt, er alles voor over heeft om ons gelukkig te houden.
Ik weet dat er veel gezegd en geschreven wordt op internet en op televisie en ik weet ook dat er mensen zijn die zeggen dat veel meldingen van vermeende gevallen van wreedheid en onmenselijke handeling slechts op speculatie berusten en propaganda zijn.
Ik schrijf dit om jullie allemaal te verzekeren dat dit niet waar is en ik spreek hier uit persoonlijke ervaring.
Ik ben al jaren goed bevriend met de vriendin in dit verhaal. Haar vader trainde renpaarden en zij nam zijn droom over om een Melbourne Cup winnaar te fokken en te trainen, dus haar besluit om uit deze industrie te stappen, viel erg zwaar. Toen ik net begon met mijn studie voor verpleegkundige en mijn vriendin net begon als trainer, heb ik een paar jaar voor haar gewerkt. Ik was ervan overtuigd dat alle paarden op de renbaan behandeld werden zoals haar paarden, dus ik was totaal niet voorbereid voor wat ik deze najaarsmorgen met mijn eigen ogen zou aanschouwen.
Een paard voor eigen gewin gebruiken, is altijd misbruik. Velen van ons zijn in het verleden de misbruiker geweest, door onwetendheid, maar zijn wijzer geworden door educatie en hebben hun manieren veranderd.
Dit verhaal gaat over opzettelijke wreedheid en is niet een op zich staand geval. De wreedheid achter de glamour van paardenrennen is echt en jammer genoeg nog legaal ook. Laten we dit tot het verleden gaan laten behoren.
Mijn vriendin is in het proces om haar Volbloed stoeterij in de Hunter Valley te verkopen. Ze is teleurgesteld geraakt als trainer in de rensport en is de hele boel aan het opdoeken. Nu wordt het voor een paar jaar aan een rijk persoon verhuurd en terwijl ik haar hielp haar spullen te pakken, kwam er een veewagen met paarden het erf op.
De laatste paar maanden heb ik haar veel verteld over wat ik allemaal geleerd heb over het effect van bitten en hoefijzers en wat de rensport met een paard doet. Ondanks haar familie achtergrond, die dus volop in de rensport zitten, heeft ze toch alles wat ik vertelde aangenomen. Misschien ben ik wel één van de redenen dat ze gestopt is met renpaarden trainen, misschien ook niet, maar dat hoop ik wel.
De mensen die nu huren, hadden al 40 paarden lopen en nu kwamen er nog eens 12 bij, sommige vers van de veiling. Ik zag hoe ze uitgeladen werden en op een lijst aangekruisd werden, geen namen, alleen geïdentificeerd door ras, geslacht en een nummer. Deze mensen hadden het afgelopen jaar al 50 miljoen dollar op veilingen aan paarden uitgegeven. Zielige, doodsbange baby’s, bit in hun mond, werden ze door mannen van de veewagen afgehaald. Ik heb de familie van mijn ex-man met hun renpaarden zien omgaan en die van deze vriendin, maar deze kant had ik nog nooit gezien. Het is zo anders om het in het echt te zien, in plaats van op een beeldscherm van de computer of tv.
Ik zette de doos die ik droeg in de vrachtwagen en keek terwijl de chauffeur van de veewagen schreeuwde naar een jonge hengst in de veewagen. Toen kwam hij naar buiten om de voorman te vertellen dat er net 2 miljoen dollar voor hem was betaald, terwijl het volgens hem een bastaard was. Toen ging hij terug de veewagen in en ging verder met schreeuwen, gevolgd door een aantal schoppen en toen zag ik hem het halstertouw aan het hoofdstel vastmaken. Toen haalde hij de hengst uit de wagen, met wilde ogen, doodsbang en aan het bit meegetrokken, terwijl hem allerlei rottigheid toegewenst werd, alleen omdat hij bang was. Toen ze beneden aan de laadklep kwamen, gaf de man nog een paar flinke rukken aan het halstertouw, dat aan het bit in de mond vast zat. De jonge hengst steigerde en sloeg met zijn voorbenen om daarna flink geslagen en nog meer uitgescholden te worden. De medewerkers van de nieuwe huurder lachten terwijl de man dit arme dier bleef slaan tot ze bij de hengstenwei aankwamen.
Ik vroeg mijn vriendin hoe ze daar dagelijks naar had kunnen kijken? Ze zei dat dit was waarom ze eruit wil, ze wil het niet meer zien.
Nadat iedereen weg was en onze vrachtwagen volgeladen was, ging ik naar die jonge hengst toe. Hij stond in een hoek van zijn weitje en keek achterdochtig naar me. Nog zo jong en nu al zo bang. Op het laatst won zijn nieuwsgierigheid het toch en kwam hij even gedag zeggen. Zo’n zachtaardig jong dier. Ik had echt ontzettend met hem te doen. Op een dag zullen ze alle levenslust die hij in zich heeft verwoest hebben, omdat hij al een stempel had nu. Ze zullen alles uit hem persen wat erin zit, omdat hij zo veel gekost heeft. Ik vroeg me af of hij het diep van binnen al wist. Ik hoopte in ieder geval dat hij op dat moment, zoals we daar stonden terwijl hij met mijn trui en mijn haar speelde, een moment van vrede voelde, even de realiteit ontvluchten, al was het maar voor even.
Dus nu zit ik hier, ik denk nog steeds aan hem en vraag me af hoe slecht hij nog behandeld zal worden nadat ik daar wegging. Hoe erg zal zijn lijden zijn tijdens dat ze hem gaan beleren en dan tijdens zijn carrière als renpaard en dan als dekhengst en wat daarna? Ergens wenste ik dat ik nooit was gaan helpen om mijn vriendin te verhuizen, dat ik die jonge hengst nooit ontmoet had en dat hij me nooit zo aangekeken had terwijl hij naar me toe kwam lopen in zijn weitje, want ik kan hem niet vergeten. Maar aan de andere kant ben ik hem ook dankbaar, want hij geeft een gezicht aan de grootschalige ellende in de rensport en hoe wreed velen daar zijn.
Ik weet zeker dat ik hem zo nu en dan voorbij zal zien komen op het beeldscherm in de kroeg. Dan wordt zijn naam genoemd en zijn karakter besproken, maar ik zal altijd onthouden hoe hard hij vocht tegen zijn onterechte mishandeling en ook aan de vriendelijkheid in zijn ogen toen hij benaderd werd door iemand die zijn pijn begreep. Ik vraag me af wie deze mensen het recht heeft gegeven om te denken dat ze dit een ander wezen aan mogen doen. Geld is zeker weten de wortel van al het kwaad.
Monday, July 27, 2009
Weidebeheer voor iedereen Deel II door Dr. Garry Holter
Op dit moment (en dan put ik uit wat ik zo vaak heb gezien op zo veel weides, stallen en maneges) zullen velen van u het doorsnee programma, van bemesten, onkruidverdelgen, maaien en God weet wat, volgen om ‘graasnirwana’ te krijgen. Maar eigenlijk bent u waarschijnlijk alles aan het doen wat u verder weg brengt van waar u wilt zijn.
Al deze activiteiten verhinderen de vestiging van een type begrazing die uw dieren nodig hebben. U verhindert de groei van zoveel weldadige planten op uw weides en u moet dit gemis aan voedingsstoffen vervangen met voeders die onze paardenvrienden eigenlijk niet kunnen verteren. Jeetje, dit moet u een fortuin kosten om van twee kanten bij te moeten leggen.
Maar wat belangrijker is: dit is een systeem wat uit balans is; u moet (heel hard) proberen om het in balans te houden en die balans is fragiel, om het voorzichtig te zeggen.
En natuurlijk als de wei uit balans is, is het logisch dat het paard, of welk dier dan ook dat er van moet grazen, ook uit balans is. Al met al neemt hij maar zeer weinig verschillende planten tot zich en vertrouwd hij op u om aan te vullen wat hij mist en zelfs dan komt hij nog zo veel te kort. Deze poging om het gat te vullen, uit zich meestal in twee keer daags een portie krachtvoer of wat dan ook in een emmer, wat niet goed is voor de maag van het paard en voor de gezondheid van het paard of voor elke grazer, als we het er toch over hebben.
Paarden eten kleine beetjes over de hele dag, niet veel in één keer zoals honden en katten en voer in een emmer geven, gaat ze dus echt geen goed doen.
Dus wat kunnen we doen? Is het echt mogelijk om uw paard een gebalanceerde energie verschaffende, suiker arme, vezelrijke, zingende en dansende wei te geven? Ja, dat kunt u en door met Moeder Natuur mee te werken, in plaats van tegen haar in, gaat het nog minder kosten ook dan de ongebalanceerde weide die u nu heeft.
Hoe meer soorten planten er in de wei staan (gezonde, niet giftige wel te verstaan) hoe groter de balans in de wei zal zijn. Bovendien zal die veel stabieler zijn en zal de wei beter bestand zijn tegen begrazingsdruk. Dat alles was er al sinds millennia en als we Moeder Natuur gewoon haar werk zouden laten doen, vermoed ik dat veel van de gezondheidsproblemen van gedomesticeerde grazers niet zouden bestaan.
De verscheidenheid van planten verschaffen zoveel verschillende elementen die nodig zijn voor de gezondheid van de grazer en in verschillende hoeveelheden, dat, in het geheel gezien, bijvoorbeeld de hoeveelheid vitamine A klopt. Niet te veel en niet te weinig. U heeft niets hoeven doen, let wel, u heeft geen liksteen gegeven of een andere soort van kunstmatige manier aangewend om uw dier te geven wat hij nodig heeft, of wat u vernam dat hij nodig had. Bijna altijd als ik een klant bezoek, ga ik naar de voerkamer en zie ik allerlei zakken met dit of dat staan. Soms vraagt een klant me zelfs of dat nu allemaal wel nodig is. Dan loop ik simpelweg naar buiten en kijk naar de doffe ogen en de doffe vacht van de paarden en zeg: “wat denkt u zelf?”.
Paarden die zichzelf op een natuurlijke manier voeden met veel groenten en goed gevarieerde wei zullen een glimmende vacht en stralende ogen hebben. Gelooft u me niet? Kijk dan maar eens naar foto’s van Mustangs of Brumbies, die krijgen geen supplementen en toch moeten ze veel meer gevaren doorstaan dan uw paard. Ze hebben gezonde hoeven en benen, zijn sterk en fit en onze gestalde, ‘over-gevitaminiseerde’, ‘over-suikerde’ en ‘over-gemineraliseerde’ paarden zouden echt geen tegenstand aan ze kunnen bieden.
Ik ga echt niet betwisten dat paarden zo vaak als mogelijk buiten moeten lopen, het liefst dag en nacht, want ik hoop dat u ondertussen wel door had dat dat is waar ik voor sta. Veel paardeneigenaren zullen beweren dat de hoeveelheid geld die ze in hun paard stoppen veel zwaarder weegt dan de behoefte van het dier om paard te kunnen zijn! En als dat dan betekent dat ze 24 uur per dag op stal staan, dan is dat maar zo.
Ik denk dat dit de oorzaak is van zo veel leed en misère voor wat een blij en prachtig dier zou moeten zijn.
Het enige wat ik zal zeggen is dit: paarden, en inderdaad alle grazers, horen allerlei soorten vegetatie te eten, ze hebben het nodig om te kunnen bewegen, rennen, grazen, socialiseren en wat zulke dieren zoal meer behoren te doen. Het zijn onze denkbeelden die dit onmogelijk maken voor heel veel paarden.
De uitwerking van bijna 24 uur per dag op stal staan, kan gezien worden in paarden die in hun stal staan te weven, kribbebijten en die andere dezelfde, zich herhalende gedragingen laten zien.
We klagen allemaal over dieren in dierentuinen die zich anders gedragen dan normaal van nature door hun leefomgeving, toch wordt het door veels te veel paardeneigenaren acceptabel gevonden om paarden op zo’n zelfde manier te behandelen.
Ik zeg altijd tegen mensen: als u uw paard niet zoveel mogelijk buiten laat lopen, is dat te vergelijken met dat u op uw toilet zou moeten leven. Denk daar maar even over na.
U zou daar dan moeten eten, slapen en proberen om enige lichaamsbeweging te krijgen in dat kleine kamertje. Ik denk dat u ook enige vreemde gedragingen zou gaan vertonen. Sommige menselijke martelaren op deze wereld gebruiken zeer vergelijkbare technieken om te krijgen wat ze willen van hun slachtoffers.
Is dit acceptabel?
Alle grazers moeten natuurlijke vegetatie kunnen eten, daar zijn ze op gebouwd, dat zou ze toegestaan moeten worden en door het ze toe te staan, zult u een veel beter gebalanceerd en blijer dier krijgen. Als u niet actief bent in de rensport of niet op topniveau aan wedstrijden meedoet, heeft uw paard al dat zoete voer (lees: krachtvoer) echt niet nodig. Wees nou eens eerlijk, als u niet op dit niveau bezig bent met uw paard, stop dan met uw paard week in week uit te voeren alsof dat wel zo is.
Uw dier zou alles wat hij nodig heeft van het weiland af kunnen halen. Al met al, als een Brumby of een Mustang alles wat hij nodig heeft, krijgt door te grazen en nog steeds kan rennen, sprongen kan maken en vijanden kan ontvluchten, dan moet uw paard dat toch ook kunnen!?
Ten slotte zou ik nog iets willen bespreken dat ik vaak hoor en wat ik vaak irritant vind, want zoals gewoonlijk zullen we als mensen altijd proberen om iets te veranderen dat we eigenlijk gewoon zouden moeten accepteren.
Ik heb het hier over het zogenaamde schrale paard en het weldadige paard. U weet wel, het paard of de pony die ofwel al dik wordt van de wind of die zoveel eten moet dat hij zijn eigenaar een faillissement zou bezorgen.
Gegeven het feit dat paarden, net als alle dieren en planten op deze planeet, zijn wat ze zijn door hun genen. Waarom zouden we dan in hemelsnaam willen proberen om iets te veranderen, terwijl we fundamenteel geen schijn van kans hebben om erin te slagen, omdat we geen nieuwe set genen kunnen inbrengen in elke cel van het dier?
Alstu- alstublieft, laat uw paard zijn wie hij of zij is. Als Moeder Natuur door de genen heeft bepaald dat uw paard enigszins dun of dik is, laat ze dat dan zijn. Wij mensen zijn er ook in allerlei vormen en maten en zo is het ook met onze paardenvrienden. Als hij of zij gezond is, kan rennen, sprongen kan maken en u op de rug tolereert, wat maakt het dan uit dat dit niet het gewicht is wat een jurylid of wie-dan-ook geschikt of mooi vindt?
Garry Holter van Demeter Grassland Management is bijna het gehele jaar beschikbaar voor consult. Hij kan bereikt worden op telefoonnummer: 01273 – 515474 of via e-mail: dgmholter@btinternet.com.
Het bovenstaande artikel is samengesteld uit fragmenten van zijn Engelstalige boek, dat in CD formaat verkrijgbaar is bij de auteur. U kunt contact met de auteur opnemen voor informatie over beschikbaarheid en prijzen.
Al deze activiteiten verhinderen de vestiging van een type begrazing die uw dieren nodig hebben. U verhindert de groei van zoveel weldadige planten op uw weides en u moet dit gemis aan voedingsstoffen vervangen met voeders die onze paardenvrienden eigenlijk niet kunnen verteren. Jeetje, dit moet u een fortuin kosten om van twee kanten bij te moeten leggen.
Maar wat belangrijker is: dit is een systeem wat uit balans is; u moet (heel hard) proberen om het in balans te houden en die balans is fragiel, om het voorzichtig te zeggen.
En natuurlijk als de wei uit balans is, is het logisch dat het paard, of welk dier dan ook dat er van moet grazen, ook uit balans is. Al met al neemt hij maar zeer weinig verschillende planten tot zich en vertrouwd hij op u om aan te vullen wat hij mist en zelfs dan komt hij nog zo veel te kort. Deze poging om het gat te vullen, uit zich meestal in twee keer daags een portie krachtvoer of wat dan ook in een emmer, wat niet goed is voor de maag van het paard en voor de gezondheid van het paard of voor elke grazer, als we het er toch over hebben.
Paarden eten kleine beetjes over de hele dag, niet veel in één keer zoals honden en katten en voer in een emmer geven, gaat ze dus echt geen goed doen.
Dus wat kunnen we doen? Is het echt mogelijk om uw paard een gebalanceerde energie verschaffende, suiker arme, vezelrijke, zingende en dansende wei te geven? Ja, dat kunt u en door met Moeder Natuur mee te werken, in plaats van tegen haar in, gaat het nog minder kosten ook dan de ongebalanceerde weide die u nu heeft.
Hoe meer soorten planten er in de wei staan (gezonde, niet giftige wel te verstaan) hoe groter de balans in de wei zal zijn. Bovendien zal die veel stabieler zijn en zal de wei beter bestand zijn tegen begrazingsdruk. Dat alles was er al sinds millennia en als we Moeder Natuur gewoon haar werk zouden laten doen, vermoed ik dat veel van de gezondheidsproblemen van gedomesticeerde grazers niet zouden bestaan.
De verscheidenheid van planten verschaffen zoveel verschillende elementen die nodig zijn voor de gezondheid van de grazer en in verschillende hoeveelheden, dat, in het geheel gezien, bijvoorbeeld de hoeveelheid vitamine A klopt. Niet te veel en niet te weinig. U heeft niets hoeven doen, let wel, u heeft geen liksteen gegeven of een andere soort van kunstmatige manier aangewend om uw dier te geven wat hij nodig heeft, of wat u vernam dat hij nodig had. Bijna altijd als ik een klant bezoek, ga ik naar de voerkamer en zie ik allerlei zakken met dit of dat staan. Soms vraagt een klant me zelfs of dat nu allemaal wel nodig is. Dan loop ik simpelweg naar buiten en kijk naar de doffe ogen en de doffe vacht van de paarden en zeg: “wat denkt u zelf?”.
Paarden die zichzelf op een natuurlijke manier voeden met veel groenten en goed gevarieerde wei zullen een glimmende vacht en stralende ogen hebben. Gelooft u me niet? Kijk dan maar eens naar foto’s van Mustangs of Brumbies, die krijgen geen supplementen en toch moeten ze veel meer gevaren doorstaan dan uw paard. Ze hebben gezonde hoeven en benen, zijn sterk en fit en onze gestalde, ‘over-gevitaminiseerde’, ‘over-suikerde’ en ‘over-gemineraliseerde’ paarden zouden echt geen tegenstand aan ze kunnen bieden.
Ik ga echt niet betwisten dat paarden zo vaak als mogelijk buiten moeten lopen, het liefst dag en nacht, want ik hoop dat u ondertussen wel door had dat dat is waar ik voor sta. Veel paardeneigenaren zullen beweren dat de hoeveelheid geld die ze in hun paard stoppen veel zwaarder weegt dan de behoefte van het dier om paard te kunnen zijn! En als dat dan betekent dat ze 24 uur per dag op stal staan, dan is dat maar zo.
Ik denk dat dit de oorzaak is van zo veel leed en misère voor wat een blij en prachtig dier zou moeten zijn.
Het enige wat ik zal zeggen is dit: paarden, en inderdaad alle grazers, horen allerlei soorten vegetatie te eten, ze hebben het nodig om te kunnen bewegen, rennen, grazen, socialiseren en wat zulke dieren zoal meer behoren te doen. Het zijn onze denkbeelden die dit onmogelijk maken voor heel veel paarden.
De uitwerking van bijna 24 uur per dag op stal staan, kan gezien worden in paarden die in hun stal staan te weven, kribbebijten en die andere dezelfde, zich herhalende gedragingen laten zien.
We klagen allemaal over dieren in dierentuinen die zich anders gedragen dan normaal van nature door hun leefomgeving, toch wordt het door veels te veel paardeneigenaren acceptabel gevonden om paarden op zo’n zelfde manier te behandelen.
Ik zeg altijd tegen mensen: als u uw paard niet zoveel mogelijk buiten laat lopen, is dat te vergelijken met dat u op uw toilet zou moeten leven. Denk daar maar even over na.
U zou daar dan moeten eten, slapen en proberen om enige lichaamsbeweging te krijgen in dat kleine kamertje. Ik denk dat u ook enige vreemde gedragingen zou gaan vertonen. Sommige menselijke martelaren op deze wereld gebruiken zeer vergelijkbare technieken om te krijgen wat ze willen van hun slachtoffers.
Is dit acceptabel?
Alle grazers moeten natuurlijke vegetatie kunnen eten, daar zijn ze op gebouwd, dat zou ze toegestaan moeten worden en door het ze toe te staan, zult u een veel beter gebalanceerd en blijer dier krijgen. Als u niet actief bent in de rensport of niet op topniveau aan wedstrijden meedoet, heeft uw paard al dat zoete voer (lees: krachtvoer) echt niet nodig. Wees nou eens eerlijk, als u niet op dit niveau bezig bent met uw paard, stop dan met uw paard week in week uit te voeren alsof dat wel zo is.
Uw dier zou alles wat hij nodig heeft van het weiland af kunnen halen. Al met al, als een Brumby of een Mustang alles wat hij nodig heeft, krijgt door te grazen en nog steeds kan rennen, sprongen kan maken en vijanden kan ontvluchten, dan moet uw paard dat toch ook kunnen!?
Ten slotte zou ik nog iets willen bespreken dat ik vaak hoor en wat ik vaak irritant vind, want zoals gewoonlijk zullen we als mensen altijd proberen om iets te veranderen dat we eigenlijk gewoon zouden moeten accepteren.
Ik heb het hier over het zogenaamde schrale paard en het weldadige paard. U weet wel, het paard of de pony die ofwel al dik wordt van de wind of die zoveel eten moet dat hij zijn eigenaar een faillissement zou bezorgen.
Gegeven het feit dat paarden, net als alle dieren en planten op deze planeet, zijn wat ze zijn door hun genen. Waarom zouden we dan in hemelsnaam willen proberen om iets te veranderen, terwijl we fundamenteel geen schijn van kans hebben om erin te slagen, omdat we geen nieuwe set genen kunnen inbrengen in elke cel van het dier?
Alstu- alstublieft, laat uw paard zijn wie hij of zij is. Als Moeder Natuur door de genen heeft bepaald dat uw paard enigszins dun of dik is, laat ze dat dan zijn. Wij mensen zijn er ook in allerlei vormen en maten en zo is het ook met onze paardenvrienden. Als hij of zij gezond is, kan rennen, sprongen kan maken en u op de rug tolereert, wat maakt het dan uit dat dit niet het gewicht is wat een jurylid of wie-dan-ook geschikt of mooi vindt?
Garry Holter van Demeter Grassland Management is bijna het gehele jaar beschikbaar voor consult. Hij kan bereikt worden op telefoonnummer: 01273 – 515474 of via e-mail: dgmholter@btinternet.com.
Het bovenstaande artikel is samengesteld uit fragmenten van zijn Engelstalige boek, dat in CD formaat verkrijgbaar is bij de auteur. U kunt contact met de auteur opnemen voor informatie over beschikbaarheid en prijzen.
Weidebeheer voor iedereen Deel I door Dr. Garry Holter
Een groot aantal paardeneigenaren lijken niet meer te weten wat het moderne paard nodig heeft aan voeding. De meeste mensen nemen (ten onrechte) aan dat paarden en pony’s gras eten en dat is het dan. Zoals we verderop zullen zien, is dit een erg schadelijke theorie op verschillende vlakken. Zelfs wilde Zebra’s en andere Afrikaanse savanne grazers eten meer dan alleen gras; maar denk nu eens na, als u alleen gras aanbiedt, wat zullen ze dan verder eten?
In september 2005 stond er een kort artikel in de ‘Daily Telegraph’ over Zebra’s die in een dierentuin gehouden werden en gezondheidsproblemen hadden door het eten van suikerrijke Europese agrarische grassen, in tegenstelling tot de vezelrijke vegetatie (merk alstublieft op: niet alleen gras) uit Afrika. Wanneer ze de keus kregen tussen het zoete Euro spul en het ruwe, vezelrijke materiaal uit Afrika, kozen ze het stevige spul!!!! Dat zou uw paard dus ook doen en dan zou u nog steeds op de meeste wedstrijdniveaus mee kunnen doen, als dat is wat u graag wilde.
De meeste mensen hebben ook het idee dat de vegetatie in hun weiland gebloot, zo nodig bemest en onkruidvrij gehouden moet worden. Door dit te doen, gelooft u dat uw dieren krijgen wat ze nodig hebben en zit u tevreden voor het haardvuur te denken dat u het beste voor uw dieren doet. Het spijt me, maar een ‘alleen gras’ dieet is gewoon niet gezond, zelfs niet als het aangevuld wordt met verschillende likstenen, poeders en misschien zelfs met krachtvoer.
Als ik u nu eens elke dag ijs te eten zou geven, zou u dat eten als u geen andere keus had en uw gezondheid zou er onder lijden. Hetzelfde gaat op voor uw dieren, alleen moet u ijs dan vervangen met gras. In werkelijkheid zouden grazende dieren veel meer moeten eten dan alleen gras, of liever, ze zouden de mogelijkheid moeten hebben om te kiezen wat ze willen eten uit een uitgebreide variatie aan vegetatie.
Wedstrijdpaarden hebben, zoals alle atleten, een voedingsstimulans nodig, MAAR ze hebben ook een gezond dieet nodig en dat komt niet uit een emmer met krachtvoer. Vraag een Olympisch kampioen (willekeurige discipline) of ze ook kampioen zouden worden als ze hamburgers of junk food zouden eten en ze zouden niet bijkomen van het lachen.
Uw weilanden zouden moeten, en kunnen, alles bieden wat in zo’n zak krachtvoer of supplementen zit en in een vorm die Moeder Natuur eigenlijk bedoeld had voor uw dier om te eten. Het paard is gedurende miljoenen jaren geëvolueerd om bepaalde vegetatie te kunnen eten en verteren. Zulke dieren kunnen eigenlijk niet, en zijn niet bedoeld om, krachtvoer te verteren. Terwijl ze misschien alle nodige voedingsstoffen bevatten, kunnen ze ook tot problemen lijden in het spijsverteringskanaal van uw dier, met alle mogelijke gvolgen van dien.
Kijk maar naar maagzweren in renpaarden als voorbeeld (meer dan 80% van de renpaarden heeft maagzweren). Zoals met zoveel dingen die we in deze moderne tijden doen, is op die manier voeren puur voor ONS gemak en onjuiste overtuigingen en dat is op verschillende niveaus gewoon niet eerlijk naar onze dieren toe.
Dit soort voeders kunnen ook vol zitten met de verkeerde suikers en/of met te veel zout (ze kunnen als conserveermiddel dienen) die voor menselijke maatstaven ongewenst zijn. Dit zelfde geldt ook voor uw dieren. Zaken als insuline resistentie, hoge bloeddruk etc. maken net zo goed deel uit van dierlijke gezondheidsproblemen als die van de mens.
Het zou ook kunnen verklaren waarom uw dieren geen lang, vezelrijk gras of vegetatie eten. Het is niet zoet (maar wel heel gezond). Dus door uw dieren zoet spul te voeren, moedigt u kieskeurig eten aan. En u denkt dan dat het nodig is om uw weiland te bloten (ze eten dat lange spul toch niet) en kort gras is dus erg zoet…
Moeder Natuur heeft gedurende de gehele evolutie een systeem van interactie en onderlinge balans ontwikkeld binnen alle ecosystemen, zoals ook grasland, die daardoor een gebalanceerde energiestroom produceren voor de organismen die daar leven.
(nu klinkt het net alsof dit hele systeem ontworpen is, maar natuurlijk heeft het zichzelf zo ontwikkeld en zal het met de tijd weer veranderen) Deze energie vermindert hoe verder we in de voedselketen kijken, omdat verschillende organismen hun deel van die energie opeisen.
Uw paarden zitten meer richting het einde van die voedselketen, maar moeten hun energie van een moeilijke bron onttrekken, de planten, daarom zijn ze zo groot. Wij, met onze oneindige wijsheid (vaak aangemoedigd door gladde advertenties of cataclystisch falen of doordat de kampioen van welke discipline dan ook het gebruikt), menen dat deze energiestroom ongeschikt is of onvoldoende goedheid bevat of zelfs energie (!) om zoveel redenen als dat er blaadjes gras in de wei staan. Als dit niet waar is, waarom rennen we dan allemaal naar de locale krachtvoer winkel om dat spul te kopen dat veelal vooral terug te vinden is in hun mest? Nu ga ik iets zeggen dat kabaal zal veroorzaken onder diegenen die onkruidverdelgers en kunstmest gebruiken, met het geloof dat ze zo voor goed ruwvoer zorgen.
Ik geloof dat een monocultuur van gras, vooral moderne agrarische grasmix, zelfs aangevuld met supplementen, gevaarlijk is. “Grote grutten!”, hoor ik u zeggen, maar het is waar.
Deze grassen produceren in de lente en het vroege voorjaar (door selectief kweken en genetische modificatie) heel veel suikers (fructaan). Het zijn deze suikers die betrokken zijn bij het groeiend aantal paarden met voedingsgerelateerde hoefbevangenheid sinds de Tweede Wereldoorlog. Hoe dit precies in zijn werk gaat, is zeer ingewikkeld en wordt nog verder onderzocht, maar er zijn hele sterke aanwijzingen dat deze suikers in contact met de maagflora zorgen voor het vrijkomen van bepaalde chemicaliën (gifstoffen) die op hun beurt weer hoefbevangenheid veroorzaken door de lamellen in de hoef te beschadigen/vernietigen, door het verminderen van de bloedtoevoer naar dat deel van de ‘voet’.
Oh! Ik zeg niet dat ALLE paarden die hoefbevangen zijn dat zijn door zulk suikerrijk gras, of zoiets; paarden kunnen ook hoefbevangen raken door vergiftiging, baarmoederontsteking of blessure. Luister goed naar uw dierenarts, hij/zij zal weten welke vorm uw paard heeft. Wilde paarden zijn bijna nooit hoefbevangen trouwens en zij die het wel zijn, worden al snel door roofdieren uit de populatie verwijderd. Is Moeder Natuur niet prachtig!
In de periode dat ik dit schreef, kwam bij een klant het onderwerp ter sprake van hoe lang het gras mag zijn en begrazingsmethodes. Ze hield spijkerhard vol dat haar paarden alleen maar gras gingen eten dat niet langer dan 75mm was (het werd gebloot als het langer durfde te worden). Het werd bemest en was erg groen. De paarden aten echter liever het lange gras aan de andere kant van het hek en leken bereid dit hek te vernietigen om bij het gras te kunnen dat ze eigenlijk wilden eten. Toen ik de eigenaresse hierop wees, zei ze dat ze opdracht zou geven om schrikdraad om het weiland te plaatsen, zodat de paarden “die rommel” niet meer zouden eten. Ze moest even weg, omdat de dierenarts arriveerde (één van haar pony’s was hoefbevangen!), maar dit leidde al snel tot een interessante discussie tussen de klant, de dierenarts en mij.
In plaats van het eens te zijn met de klant (tot haar grote teleurstelling), begon de dierenarts (met een iets luidere toon dan normaal, waarschijnlijk om ongestoord zijn verhaal te kunnen houden) te zeggen: “Dat rot gras in de wei helpt Domino niet, u kunt beter maar goed luisteren naar wat deze meneer te zeggen heeft.”. Nadat ik de dierenarts 50 euro had overhandigd (geintje!), vertelde ik verder en de klant begon intensiever te luisteren (nu samen met de dierenarts). Ik vertelde haar dat wilde paarden geen ‘gemanicuurd’ gras eten en dat het puur ons idee van ‘netjes’ is, dat ervoor zorgt dat paarden het verkeerde soort vegetatie eten. Laat op uw weides lang gras groeien en laat het in zaad komen, het kan geen kwaad en is beter voor uw dieren dan kort gras.
Paarden hebben een veel gevarieerdere groep planten nodig om in hun voedingsbehoeften te voorzien dan dat ze eigenlijk tot hun beschikking hebben op de gemiddelde wei. De waarheid is dat dit geldt voor elke grazer, maar het is heel moeilijk om aan een intensieve veehouder uit te leggen dat zijn vee het beter zou doen op een wei met een breed spectrum van planten of Middeleeuwse wei, dan op de monocultuur waar ze nu op staan.
Veeboeren gebruiken als argument bijvoorbeeld, dat het langer duurt voor een dier om zwaarder te worden of om melk te produceren op zo’n weiland, maar dit speelt geen rol of zou geen rol moeten spelen voor de paardeneigenaar, zelfs niet voor diegenen die de volgende Derby of Oaks winnaar voort willen brengen.
Wordt vervolgd…
Garry Holter van Demeter Pasture Management is bijna het gehele jaar beschikbaar voor consult. Hij is bereikbaar op telefoonnummer: 01273 – 515474 of E-mail: dgmholter@btinternet.com.
Het bovenstaande artikel is samengesteld uit fragmenten van zijn Engelstalige boek dat in CD formaat bij de auteur verkrijgbaar is. U kunt contact met de auteur opnemen voor informatie over beschikbaarheid en prijzen.
In september 2005 stond er een kort artikel in de ‘Daily Telegraph’ over Zebra’s die in een dierentuin gehouden werden en gezondheidsproblemen hadden door het eten van suikerrijke Europese agrarische grassen, in tegenstelling tot de vezelrijke vegetatie (merk alstublieft op: niet alleen gras) uit Afrika. Wanneer ze de keus kregen tussen het zoete Euro spul en het ruwe, vezelrijke materiaal uit Afrika, kozen ze het stevige spul!!!! Dat zou uw paard dus ook doen en dan zou u nog steeds op de meeste wedstrijdniveaus mee kunnen doen, als dat is wat u graag wilde.
De meeste mensen hebben ook het idee dat de vegetatie in hun weiland gebloot, zo nodig bemest en onkruidvrij gehouden moet worden. Door dit te doen, gelooft u dat uw dieren krijgen wat ze nodig hebben en zit u tevreden voor het haardvuur te denken dat u het beste voor uw dieren doet. Het spijt me, maar een ‘alleen gras’ dieet is gewoon niet gezond, zelfs niet als het aangevuld wordt met verschillende likstenen, poeders en misschien zelfs met krachtvoer.
Als ik u nu eens elke dag ijs te eten zou geven, zou u dat eten als u geen andere keus had en uw gezondheid zou er onder lijden. Hetzelfde gaat op voor uw dieren, alleen moet u ijs dan vervangen met gras. In werkelijkheid zouden grazende dieren veel meer moeten eten dan alleen gras, of liever, ze zouden de mogelijkheid moeten hebben om te kiezen wat ze willen eten uit een uitgebreide variatie aan vegetatie.
Wedstrijdpaarden hebben, zoals alle atleten, een voedingsstimulans nodig, MAAR ze hebben ook een gezond dieet nodig en dat komt niet uit een emmer met krachtvoer. Vraag een Olympisch kampioen (willekeurige discipline) of ze ook kampioen zouden worden als ze hamburgers of junk food zouden eten en ze zouden niet bijkomen van het lachen.
Uw weilanden zouden moeten, en kunnen, alles bieden wat in zo’n zak krachtvoer of supplementen zit en in een vorm die Moeder Natuur eigenlijk bedoeld had voor uw dier om te eten. Het paard is gedurende miljoenen jaren geëvolueerd om bepaalde vegetatie te kunnen eten en verteren. Zulke dieren kunnen eigenlijk niet, en zijn niet bedoeld om, krachtvoer te verteren. Terwijl ze misschien alle nodige voedingsstoffen bevatten, kunnen ze ook tot problemen lijden in het spijsverteringskanaal van uw dier, met alle mogelijke gvolgen van dien.
Kijk maar naar maagzweren in renpaarden als voorbeeld (meer dan 80% van de renpaarden heeft maagzweren). Zoals met zoveel dingen die we in deze moderne tijden doen, is op die manier voeren puur voor ONS gemak en onjuiste overtuigingen en dat is op verschillende niveaus gewoon niet eerlijk naar onze dieren toe.
Dit soort voeders kunnen ook vol zitten met de verkeerde suikers en/of met te veel zout (ze kunnen als conserveermiddel dienen) die voor menselijke maatstaven ongewenst zijn. Dit zelfde geldt ook voor uw dieren. Zaken als insuline resistentie, hoge bloeddruk etc. maken net zo goed deel uit van dierlijke gezondheidsproblemen als die van de mens.
Het zou ook kunnen verklaren waarom uw dieren geen lang, vezelrijk gras of vegetatie eten. Het is niet zoet (maar wel heel gezond). Dus door uw dieren zoet spul te voeren, moedigt u kieskeurig eten aan. En u denkt dan dat het nodig is om uw weiland te bloten (ze eten dat lange spul toch niet) en kort gras is dus erg zoet…
Moeder Natuur heeft gedurende de gehele evolutie een systeem van interactie en onderlinge balans ontwikkeld binnen alle ecosystemen, zoals ook grasland, die daardoor een gebalanceerde energiestroom produceren voor de organismen die daar leven.
(nu klinkt het net alsof dit hele systeem ontworpen is, maar natuurlijk heeft het zichzelf zo ontwikkeld en zal het met de tijd weer veranderen) Deze energie vermindert hoe verder we in de voedselketen kijken, omdat verschillende organismen hun deel van die energie opeisen.
Uw paarden zitten meer richting het einde van die voedselketen, maar moeten hun energie van een moeilijke bron onttrekken, de planten, daarom zijn ze zo groot. Wij, met onze oneindige wijsheid (vaak aangemoedigd door gladde advertenties of cataclystisch falen of doordat de kampioen van welke discipline dan ook het gebruikt), menen dat deze energiestroom ongeschikt is of onvoldoende goedheid bevat of zelfs energie (!) om zoveel redenen als dat er blaadjes gras in de wei staan. Als dit niet waar is, waarom rennen we dan allemaal naar de locale krachtvoer winkel om dat spul te kopen dat veelal vooral terug te vinden is in hun mest? Nu ga ik iets zeggen dat kabaal zal veroorzaken onder diegenen die onkruidverdelgers en kunstmest gebruiken, met het geloof dat ze zo voor goed ruwvoer zorgen.
Ik geloof dat een monocultuur van gras, vooral moderne agrarische grasmix, zelfs aangevuld met supplementen, gevaarlijk is. “Grote grutten!”, hoor ik u zeggen, maar het is waar.
Deze grassen produceren in de lente en het vroege voorjaar (door selectief kweken en genetische modificatie) heel veel suikers (fructaan). Het zijn deze suikers die betrokken zijn bij het groeiend aantal paarden met voedingsgerelateerde hoefbevangenheid sinds de Tweede Wereldoorlog. Hoe dit precies in zijn werk gaat, is zeer ingewikkeld en wordt nog verder onderzocht, maar er zijn hele sterke aanwijzingen dat deze suikers in contact met de maagflora zorgen voor het vrijkomen van bepaalde chemicaliën (gifstoffen) die op hun beurt weer hoefbevangenheid veroorzaken door de lamellen in de hoef te beschadigen/vernietigen, door het verminderen van de bloedtoevoer naar dat deel van de ‘voet’.
Oh! Ik zeg niet dat ALLE paarden die hoefbevangen zijn dat zijn door zulk suikerrijk gras, of zoiets; paarden kunnen ook hoefbevangen raken door vergiftiging, baarmoederontsteking of blessure. Luister goed naar uw dierenarts, hij/zij zal weten welke vorm uw paard heeft. Wilde paarden zijn bijna nooit hoefbevangen trouwens en zij die het wel zijn, worden al snel door roofdieren uit de populatie verwijderd. Is Moeder Natuur niet prachtig!
In de periode dat ik dit schreef, kwam bij een klant het onderwerp ter sprake van hoe lang het gras mag zijn en begrazingsmethodes. Ze hield spijkerhard vol dat haar paarden alleen maar gras gingen eten dat niet langer dan 75mm was (het werd gebloot als het langer durfde te worden). Het werd bemest en was erg groen. De paarden aten echter liever het lange gras aan de andere kant van het hek en leken bereid dit hek te vernietigen om bij het gras te kunnen dat ze eigenlijk wilden eten. Toen ik de eigenaresse hierop wees, zei ze dat ze opdracht zou geven om schrikdraad om het weiland te plaatsen, zodat de paarden “die rommel” niet meer zouden eten. Ze moest even weg, omdat de dierenarts arriveerde (één van haar pony’s was hoefbevangen!), maar dit leidde al snel tot een interessante discussie tussen de klant, de dierenarts en mij.
In plaats van het eens te zijn met de klant (tot haar grote teleurstelling), begon de dierenarts (met een iets luidere toon dan normaal, waarschijnlijk om ongestoord zijn verhaal te kunnen houden) te zeggen: “Dat rot gras in de wei helpt Domino niet, u kunt beter maar goed luisteren naar wat deze meneer te zeggen heeft.”. Nadat ik de dierenarts 50 euro had overhandigd (geintje!), vertelde ik verder en de klant begon intensiever te luisteren (nu samen met de dierenarts). Ik vertelde haar dat wilde paarden geen ‘gemanicuurd’ gras eten en dat het puur ons idee van ‘netjes’ is, dat ervoor zorgt dat paarden het verkeerde soort vegetatie eten. Laat op uw weides lang gras groeien en laat het in zaad komen, het kan geen kwaad en is beter voor uw dieren dan kort gras.
Paarden hebben een veel gevarieerdere groep planten nodig om in hun voedingsbehoeften te voorzien dan dat ze eigenlijk tot hun beschikking hebben op de gemiddelde wei. De waarheid is dat dit geldt voor elke grazer, maar het is heel moeilijk om aan een intensieve veehouder uit te leggen dat zijn vee het beter zou doen op een wei met een breed spectrum van planten of Middeleeuwse wei, dan op de monocultuur waar ze nu op staan.
Veeboeren gebruiken als argument bijvoorbeeld, dat het langer duurt voor een dier om zwaarder te worden of om melk te produceren op zo’n weiland, maar dit speelt geen rol of zou geen rol moeten spelen voor de paardeneigenaar, zelfs niet voor diegenen die de volgende Derby of Oaks winnaar voort willen brengen.
Wordt vervolgd…
Garry Holter van Demeter Pasture Management is bijna het gehele jaar beschikbaar voor consult. Hij is bereikbaar op telefoonnummer: 01273 – 515474 of E-mail: dgmholter@btinternet.com.
Het bovenstaande artikel is samengesteld uit fragmenten van zijn Engelstalige boek dat in CD formaat bij de auteur verkrijgbaar is. U kunt contact met de auteur opnemen voor informatie over beschikbaarheid en prijzen.
Hoefijzers zijn totaal onverdedigbaar
Gepubliceerd als ‘Viewpoint’ artikel in het tijdschrift ‘Journal of Equine Veterinary Science’, Juli 2004, p266.
Volume 24, Nummer 7 en hier gepubliceerd met vriendelijke dank aan Dr. Robert Cook.
(voor alle duidelijkheid: dit is een reactie van Dr. Cook op een eerder gepubliceerd commentaar van Dr. Steve Hicks)
“Allemaal echte nieuwe ideeën” zei Alfred North Whitehead, “hebben een zeker aspect van gekheid wanneer ze voor het eerst voorgesteld worden.” Zo waarschuwt een oud spreekwoord ook: “De onzin van vandaag, is de algemeen geaccepteerde gang van zake van morgen.” Ik hoop dat Dr. Steve Hicks (JEVS, p98, Maart 2004) lang genoeg zal leven om morgen mee te maken en een vlaag van berouw zal voelen dat hij het niet zag aankomen.
Het aantal onbeslagen paarden zal groeien, omdat deze verlichte beweging in de paardenwereld niet zal vervagen. Een dierenarts zou niet verbaasd moeten zijn als een groot aantal serieuze, vaak voorkomende en moeilijk te genezen problemen opgelost kunnen worden door de voeten van het paard niet in ijzers te klemmen en hem niet langer 23 van de 24 uur per dag gevangen te zetten, maar hem 24 uur per dag buiten te laten lopen. Voor een dierenarts die zich toewijdt aan het welzijn van paarden zou dit zeker goed nieuws moeten zijn.
Door mijn steun aan deze beweging af te schilderen als onzin, laat Dr. Hicks zien dat hij niet inziet dat ik slechts een boodschapper ben, als getuige van de gegrondheid van Dr. Strassers onderzoek. Dr. Hicks wil de boodschap niet horen. In plaats daarvan probeert hij mijn geloofwaardigheid als getuige teniet te doen, als een advocaat die in een kruisverhoor een totaal onverdedigbare zaak verdedigt. Maar ook al slaagt hij, het zal de groei van het geluid van onbeslagen hoeven niet stoppen. De ‘blote voeten beweging’ heeft al genoeg momentum ontwikkeld om te blijven groeien, met dank aan een moedige dierenarts uit Duitsland en een wereldwijd leger van vastberaden paardeneigenaren. Alleen het feit al dat de methodes van Strasser succesvol zijn in het laten herstellen van paarden met hoefkatrol ontsteking/-syndroom en hoefbevangenheid, tot nu toe nog twee beruchte problemen, bewijzen hun punt.
Desalniettemin, ben ik me ervan bewust dat veel dierenartsen, zelfs een meerderheid, de mening van Dr. Hicks delen, dat paarden vandaag de dag niet kunnen werken zonder hoefijzers. Maar een mening dat iets onmogelijk is, heeft geen betekenis als het tegendeel al bewezen is. Dr. Hicks zou dit zelf kunnen ontdekken door www.thehorsehoof.com en vele andere websites te bezoeken.
Voor diegenen die niet zijn zoals de man die zei: “Val me niet lastig met feiten, mijn standpunt staat vast.”, zou ik willen zeggen: Lees vooral de feiten. Al geruime tijd presteren onbeslagen paarden indrukwekkend in disciplines als 100 mijl endurance races. Dit is een feit en zo klaar als een klontje.
James Lovelock zag dat het ongeveer 40 jaar duurt voordat een wetenschappelijk idee geaccepteerd wordt. Dr. Strasser is de afgelopen 20 jaar bezig geweest met haar ideeën over de paardenhoef te ontwikkelen. Dankzij de publicatie van haar eerste twee boeken, zes jaar geleden, heeft een aanzienlijke hoeveelheid oplettende paardeneigenaren de hoeven van hun paarden laten spreken en de manier van houden van hun paarden veranderd. Het zou nog 20 jaar kunnen duren voordat de meerderheid van paardeneigenaren deze beweging volgt, dus de huidige generatie dierenartsen hoeft niet meteen op een zijspoor gezet te worden op het gebied van hoefverzorging. Maar hun continue kennisverruiming mag niet vertraagd worden. Een dierenarts die beweert dat een onbeslagen paard niet kan werken, is als een ingenieur die zegt dat een bij niet kan vliegen. W. Robert Cook, FRCVS, PhD.Professor of Surgery EmeritusTufts University, School of Veterinary Medicine
Volume 24, Nummer 7 en hier gepubliceerd met vriendelijke dank aan Dr. Robert Cook.
(voor alle duidelijkheid: dit is een reactie van Dr. Cook op een eerder gepubliceerd commentaar van Dr. Steve Hicks)
“Allemaal echte nieuwe ideeën” zei Alfred North Whitehead, “hebben een zeker aspect van gekheid wanneer ze voor het eerst voorgesteld worden.” Zo waarschuwt een oud spreekwoord ook: “De onzin van vandaag, is de algemeen geaccepteerde gang van zake van morgen.” Ik hoop dat Dr. Steve Hicks (JEVS, p98, Maart 2004) lang genoeg zal leven om morgen mee te maken en een vlaag van berouw zal voelen dat hij het niet zag aankomen.
Het aantal onbeslagen paarden zal groeien, omdat deze verlichte beweging in de paardenwereld niet zal vervagen. Een dierenarts zou niet verbaasd moeten zijn als een groot aantal serieuze, vaak voorkomende en moeilijk te genezen problemen opgelost kunnen worden door de voeten van het paard niet in ijzers te klemmen en hem niet langer 23 van de 24 uur per dag gevangen te zetten, maar hem 24 uur per dag buiten te laten lopen. Voor een dierenarts die zich toewijdt aan het welzijn van paarden zou dit zeker goed nieuws moeten zijn.
Door mijn steun aan deze beweging af te schilderen als onzin, laat Dr. Hicks zien dat hij niet inziet dat ik slechts een boodschapper ben, als getuige van de gegrondheid van Dr. Strassers onderzoek. Dr. Hicks wil de boodschap niet horen. In plaats daarvan probeert hij mijn geloofwaardigheid als getuige teniet te doen, als een advocaat die in een kruisverhoor een totaal onverdedigbare zaak verdedigt. Maar ook al slaagt hij, het zal de groei van het geluid van onbeslagen hoeven niet stoppen. De ‘blote voeten beweging’ heeft al genoeg momentum ontwikkeld om te blijven groeien, met dank aan een moedige dierenarts uit Duitsland en een wereldwijd leger van vastberaden paardeneigenaren. Alleen het feit al dat de methodes van Strasser succesvol zijn in het laten herstellen van paarden met hoefkatrol ontsteking/-syndroom en hoefbevangenheid, tot nu toe nog twee beruchte problemen, bewijzen hun punt.
Desalniettemin, ben ik me ervan bewust dat veel dierenartsen, zelfs een meerderheid, de mening van Dr. Hicks delen, dat paarden vandaag de dag niet kunnen werken zonder hoefijzers. Maar een mening dat iets onmogelijk is, heeft geen betekenis als het tegendeel al bewezen is. Dr. Hicks zou dit zelf kunnen ontdekken door www.thehorsehoof.com en vele andere websites te bezoeken.
Voor diegenen die niet zijn zoals de man die zei: “Val me niet lastig met feiten, mijn standpunt staat vast.”, zou ik willen zeggen: Lees vooral de feiten. Al geruime tijd presteren onbeslagen paarden indrukwekkend in disciplines als 100 mijl endurance races. Dit is een feit en zo klaar als een klontje.
James Lovelock zag dat het ongeveer 40 jaar duurt voordat een wetenschappelijk idee geaccepteerd wordt. Dr. Strasser is de afgelopen 20 jaar bezig geweest met haar ideeën over de paardenhoef te ontwikkelen. Dankzij de publicatie van haar eerste twee boeken, zes jaar geleden, heeft een aanzienlijke hoeveelheid oplettende paardeneigenaren de hoeven van hun paarden laten spreken en de manier van houden van hun paarden veranderd. Het zou nog 20 jaar kunnen duren voordat de meerderheid van paardeneigenaren deze beweging volgt, dus de huidige generatie dierenartsen hoeft niet meteen op een zijspoor gezet te worden op het gebied van hoefverzorging. Maar hun continue kennisverruiming mag niet vertraagd worden. Een dierenarts die beweert dat een onbeslagen paard niet kan werken, is als een ingenieur die zegt dat een bij niet kan vliegen. W. Robert Cook, FRCVS, PhD.Professor of Surgery EmeritusTufts University, School of Veterinary Medicine
Over Dr. Hiltrud Strasser
Al bijna 30 jaar lang bestudeert Dr. Strasser de oorzaken en behandeling van kreupelheid, als mede andere algemeen voorkomende gezondheidsproblemen van gedomesticeerde paarden. Aan de hand van haar onderzoek heeft ze een compleet model ontwikkeld voor de verzorging van het gedomesticeerde paard. Dit model helpt om een groot percentage van de gezondheidsproblemen, die geassocieerd zijn met de zorg voor en het houden van paarden, te minimaliseren.
Dr. Strasser haalde haar bul in paardenhouderij, fokken en diergeneeskunde aan de Humboldt universiteit en de Vrije universiteit in Berlijn. Daarnaast verkreeg ze ook haar Ph.D. aan de Vrije universiteit.
Door het paard en zijn hoeven in zijn natuurlijke omstandigheden te bestuderen, heeft Dr. Strasser ongekende successen behaald in de behandeling van hoefbevangenheid, als mede andere kreupelheden en gezondheidsproblemen die voorheen als ‘ongeneeslijk’ geschouwd werden in de traditionele gezondheidszorg. Door toepassing van haar methode van bekappen en paarden houden, het bieden van optimale gezondheid, wordt de levensverwachting van het gedomesticeerde paard langer.
Dr. Strasser is de auteur van boeken over kreupelheid, genezing en natuurlijk paarden houden en heeft vele artikelen geschreven voor paarden- en veterinaire tijdschriften, waarvan verschillende in vele talen zijn vertaald. Ze reist continue de hele wereld over om seminars te geven en om dierenartsen, hoefsmeden en paardeneigenaren te onderwijzen over hoe het ongeneslijke te genezen en zo de paarden een leven lang gezondheid te bieden.
Ze heeft met succes de ‘barefoot’ (blote voeten) beweging gelanceerd in Amerika, Canada, Europa, Zuid Afrika, Groot Brittannië, Australië en Nieuw Zeeland. Haar campagne om nieuwe paardeneigenaren en studenten in hoefverzorging te onderwijzen blijft groeien terwijl ze de wereld rondreist.
Dr. Strasser is internationaal erkend voor haar standvastige strijd voor natuurlijk paarden houden, bekappen en paarden welzijn. Ze is recentelijk genomineerd door het tijdschrift ‘American Farrier’ voor de ‘International Veterinarians Hall of Fame’.
De komende jaren zal Dr. Strasser zich blijven inzetten om dierenartsen, haar studenten en paardeneigenaren via verschillende wegen te informeren en te onderwijzen over haar methodes om zo het welzijn van paarden wereldwijd te proberen te verbeteren.
Dr. Strasser haalde haar bul in paardenhouderij, fokken en diergeneeskunde aan de Humboldt universiteit en de Vrije universiteit in Berlijn. Daarnaast verkreeg ze ook haar Ph.D. aan de Vrije universiteit.
Door het paard en zijn hoeven in zijn natuurlijke omstandigheden te bestuderen, heeft Dr. Strasser ongekende successen behaald in de behandeling van hoefbevangenheid, als mede andere kreupelheden en gezondheidsproblemen die voorheen als ‘ongeneeslijk’ geschouwd werden in de traditionele gezondheidszorg. Door toepassing van haar methode van bekappen en paarden houden, het bieden van optimale gezondheid, wordt de levensverwachting van het gedomesticeerde paard langer.
Dr. Strasser is de auteur van boeken over kreupelheid, genezing en natuurlijk paarden houden en heeft vele artikelen geschreven voor paarden- en veterinaire tijdschriften, waarvan verschillende in vele talen zijn vertaald. Ze reist continue de hele wereld over om seminars te geven en om dierenartsen, hoefsmeden en paardeneigenaren te onderwijzen over hoe het ongeneslijke te genezen en zo de paarden een leven lang gezondheid te bieden.
Ze heeft met succes de ‘barefoot’ (blote voeten) beweging gelanceerd in Amerika, Canada, Europa, Zuid Afrika, Groot Brittannië, Australië en Nieuw Zeeland. Haar campagne om nieuwe paardeneigenaren en studenten in hoefverzorging te onderwijzen blijft groeien terwijl ze de wereld rondreist.
Dr. Strasser is internationaal erkend voor haar standvastige strijd voor natuurlijk paarden houden, bekappen en paarden welzijn. Ze is recentelijk genomineerd door het tijdschrift ‘American Farrier’ voor de ‘International Veterinarians Hall of Fame’.
De komende jaren zal Dr. Strasser zich blijven inzetten om dierenartsen, haar studenten en paardeneigenaren via verschillende wegen te informeren en te onderwijzen over haar methodes om zo het welzijn van paarden wereldwijd te proberen te verbeteren.
Eén keer per week bekappen?? Of wel: wat u moet weten over de voeten van uw paard
Een paard, in zijn natuurlijke leefomgeving, legt gemiddeld 15-30km per dag af met de kudde, over gevarieerd terrein. De hoeven passen zich aan de soort ondergrond aan (of het nu woestijnzand, prairie gras, rotsgrond, ijs of de natte Camargue is): hoorngroei en slijtage zijn in balans, en de functionele, optimale configuratie en vorm van de hoef worden natuurlijk onderhouden. De hoef blijft soepel en flexibel door dagelijks contact met modder of water wanneer het paard drinkt. De hoeven bevatten geen vorm van vet, olie of kunstmatige vochtregulerende substantie en hebben die ook niet nodig.
Het is echter zo, dat paarden in de zorg van mensen bijna altijd te weinig natuurlijke (en biologisch vereiste!) beweging krijgen. Met als gevolg dat het nodig is de hoeven te bekappen om de natuurlijke slijtage te imiteren en dit is veel vaker nodig dan eens in de 6-8 weken.
Voor specialisten in hoefverzorging en paardeneigenaren die werken volgens Dr. Strassers methode, is om de 2 weken bekappen normaal, als de natuurlijk vereiste hoeveelheid beweging niet gehaald wordt. Dit maakt het mogelijk om de deugdelijke hoef in zijn fysiologisch ideale vorm te houden (door, bijvoorbeeld, te voorkomen dat de steunsels te lang worden en te voorkomen dat de hielen niet meer op dezelfde hoogte als de straal en de hoefballen zijn en in dat geval dus schade aan het binnenste van de hoef toe zouden brengen, in het bijzonder aan het gebied rond de hoefkatrol). Dit bewerkstelligt ook het herstel van vervormde hoeven en andere hoefgerelateerde kwalen (gecontraheerde hielen, hoefbevangenheid, hoefkatrol ontsteking, rotstraal, artritis, om er een paar te noemen). Het is echter wel noodzakelijk om de vereiste kennis te hebben van de werking van de hoef en zijn fysiologisch deugdelijke vorm om zo te kappen.
Er zijn een aantal eerste vereisten voor een deugdelijk werkende hoef
1. Over het algemeen hebben de voorhoeven een hoek van 45 graden (hoek teen met grond) en zijn rond in het gebied van de teen, terwijl de achterhoeven iets steiler zijn, ongeveer 55 graden, en puntiger zijn in de regio van de teen. Op deze manier zijn de voorhoeven in staat om het grootste gedeelte van het gewicht van het paard te dragen en zijn ze optimaal schokabsorberend, de achterhoeven verschaffen zo optimale veerkracht en elasticiteit om de benodigde aandrijfkracht te leveren (de meer puntige teen kan zich goed afzetten in de grond).
2. Een groot deel van de straal heeft contact met de grond, om het paard een goede voeling met de grond te geven, een deel van het gewicht te dragen en om als schokdemper te werken. De straal is het breedst bij de hielen, wanneer je een lijn langs de rand van de straal zou trekken van de punt tot de hiel, zou het verlengde van deze lijn langs de buitenkant van de hoefbal moeten lopen. Als deze lijn door de hoefbal snijdt, is de hoef gecontraheerd (doorgaans het gevolg van hoefijzers en/of ondeugdelijk bekappen).
3. De hoefwand en vooral de hielen komen een fractie boven de zool uit en de hielen niet boven het niveau van de straal, want anders kunnen er schadelijke hefboom krachten in de hoef ontstaan.
4. De zool is glad en licht concaaf; hij draagt alleen bij de voorteen gewicht (ongeveer 1cm is op dezelfde hoogte als de hoefwand).
5. De steunsels steken niet meer dan 1-2mm boven de zool uit en komen gelijk met de zool op ongeveer het midden van de straal. Zij functioneren als antislip hulpmiddel en mogen onder geen enkele omstandigheid gewicht dragen (of wel, niet op hetzelfde niveau als de hoefwand komen).
Alleen wanneer deze fysiologische regels in acht genomen worden, kunnen de hoeven werken als schokbreker en pomp zoals dat biologisch de bedoeling was. (de hoeven zijn onderdeel van de bloedcirculatie, ze pompen bloed van de hoef terug naar het lichaam)
Het hoefbeen is opgehangen aan de lamellen in de hoefcapsule en wordt omringd door het met bloed gevulde corium. Wanneer de hoef van grond wordt opgetild, is de hoefcapsule op zijn kleinst en oefent het druk uit op het corium, dus het bloed verlaat het corium (ofwel, het bloed wordt omhoog gepompt en het hart wordt zo ondersteund). Als de hoef gewicht draagt, zet de hoefcapsule uit, het hoefbeen zakt naar beneden en de zool spreidt zich neerwaarts en naar buiten uit. Als gevolg hiervan heeft het corium meer ruimte (ongeveer 5mm i.p.v. 2-3mm als de hoef geen gewicht draagt) en kan zich als een spons met bloed vullen. Als de hoef weer opgetild wordt, herhaalt de hele cyclus zich weer. Dus, met elke stap pompen de hoeven bloed terug naar het hart. Dit pompen van bloed door het corium is noodzakelijk voor afvalstoffen- en voedingsstoffen uitwisseling in de weefsels van de hoef en ondersteunt dus de bloedsomloop.
Daarnaast is de hoef dus ook verantwoordelijk voor schokdemping. Dit gebeurt door het uitspreiden van de hoefcapsule en de verende beweging van het opgehangen hoefbeen (is dus niet onbewegelijk opgehangen). Dan is het ook nog zo dat de hoef het eerste contact zou moeten maken met de zachtere delen van de hoef (dus de straal en de hoefballen), wat de schokabsorptie nog meer vergroot.
Deze noodzakelijke functies van de hoef worden ernstig verstoord door ze met ijzers te beslaan. Het spreiden van de hoef op het moment van gewicht dragen, is dan bijna volledig onmogelijk. Want de hoef spreid zich namelijk niet alleen in het achterste 1/3 deel van de hoef, maar over de volledige lengte, van de teen tot de hielen. Als gevolg hiervan is er onvoldoende bloedtoevoer en circulatie, met slechte kwaliteit hoorn als resultaat. De gevoeligheid van de hoef (voor pijn of voor wat dan ook) vermindert aanzienlijk, omdat de zenuwen in de hoef onvoldoende zuurstof krijgen (door verminderde bloedsomloop in de hoef). Met een hoefijzer raken de zachtere, schokabsorberende straal en hoefballen niet langer het eerste de grond, maar in plaats daarvan een stuk hard, stug, niet schokabsorberend metaal.
In 1984 vervolgde de Zwitserse Cavalerie, op de medische veterinaire faculteit van de Universiteit van Zurich, het onderzoek over het effect van hoefijzers. Studies wezen uit dat de schok die de beslagen hoef krijgt op harde grond 10-33 keer harder is dan in geval van een onbeslagen hoef.
De vibraties die het hoefijzer veroorzaakt in de hoef komen overeen met ongeveer 800Hz, vergeleken met ‘slechts’ 150Hz bij rubber beslag.
Hoe dan ook, schokabsorptie en pompwerking kunnen ook onvoldoende zijn bij een onbeslagen paard, als de hoef vervormd is (ondeugdelijke bekapping) en/of als de hoef te droog is en dus niet langer elastisch.
Copyright Dr. vet. med. H. Strasser Blaihofstr. 42/1, 72074 Tuebingen, Duitsland TeUFax: (011) 497071-87572 Ed. & Canadian contact: Sabine Naujoks Box 44, Qualicum Beach, BC, V9K 1S7
Het is echter zo, dat paarden in de zorg van mensen bijna altijd te weinig natuurlijke (en biologisch vereiste!) beweging krijgen. Met als gevolg dat het nodig is de hoeven te bekappen om de natuurlijke slijtage te imiteren en dit is veel vaker nodig dan eens in de 6-8 weken.
Voor specialisten in hoefverzorging en paardeneigenaren die werken volgens Dr. Strassers methode, is om de 2 weken bekappen normaal, als de natuurlijk vereiste hoeveelheid beweging niet gehaald wordt. Dit maakt het mogelijk om de deugdelijke hoef in zijn fysiologisch ideale vorm te houden (door, bijvoorbeeld, te voorkomen dat de steunsels te lang worden en te voorkomen dat de hielen niet meer op dezelfde hoogte als de straal en de hoefballen zijn en in dat geval dus schade aan het binnenste van de hoef toe zouden brengen, in het bijzonder aan het gebied rond de hoefkatrol). Dit bewerkstelligt ook het herstel van vervormde hoeven en andere hoefgerelateerde kwalen (gecontraheerde hielen, hoefbevangenheid, hoefkatrol ontsteking, rotstraal, artritis, om er een paar te noemen). Het is echter wel noodzakelijk om de vereiste kennis te hebben van de werking van de hoef en zijn fysiologisch deugdelijke vorm om zo te kappen.
Er zijn een aantal eerste vereisten voor een deugdelijk werkende hoef
1. Over het algemeen hebben de voorhoeven een hoek van 45 graden (hoek teen met grond) en zijn rond in het gebied van de teen, terwijl de achterhoeven iets steiler zijn, ongeveer 55 graden, en puntiger zijn in de regio van de teen. Op deze manier zijn de voorhoeven in staat om het grootste gedeelte van het gewicht van het paard te dragen en zijn ze optimaal schokabsorberend, de achterhoeven verschaffen zo optimale veerkracht en elasticiteit om de benodigde aandrijfkracht te leveren (de meer puntige teen kan zich goed afzetten in de grond).
2. Een groot deel van de straal heeft contact met de grond, om het paard een goede voeling met de grond te geven, een deel van het gewicht te dragen en om als schokdemper te werken. De straal is het breedst bij de hielen, wanneer je een lijn langs de rand van de straal zou trekken van de punt tot de hiel, zou het verlengde van deze lijn langs de buitenkant van de hoefbal moeten lopen. Als deze lijn door de hoefbal snijdt, is de hoef gecontraheerd (doorgaans het gevolg van hoefijzers en/of ondeugdelijk bekappen).
3. De hoefwand en vooral de hielen komen een fractie boven de zool uit en de hielen niet boven het niveau van de straal, want anders kunnen er schadelijke hefboom krachten in de hoef ontstaan.
4. De zool is glad en licht concaaf; hij draagt alleen bij de voorteen gewicht (ongeveer 1cm is op dezelfde hoogte als de hoefwand).
5. De steunsels steken niet meer dan 1-2mm boven de zool uit en komen gelijk met de zool op ongeveer het midden van de straal. Zij functioneren als antislip hulpmiddel en mogen onder geen enkele omstandigheid gewicht dragen (of wel, niet op hetzelfde niveau als de hoefwand komen).
Alleen wanneer deze fysiologische regels in acht genomen worden, kunnen de hoeven werken als schokbreker en pomp zoals dat biologisch de bedoeling was. (de hoeven zijn onderdeel van de bloedcirculatie, ze pompen bloed van de hoef terug naar het lichaam)
Het hoefbeen is opgehangen aan de lamellen in de hoefcapsule en wordt omringd door het met bloed gevulde corium. Wanneer de hoef van grond wordt opgetild, is de hoefcapsule op zijn kleinst en oefent het druk uit op het corium, dus het bloed verlaat het corium (ofwel, het bloed wordt omhoog gepompt en het hart wordt zo ondersteund). Als de hoef gewicht draagt, zet de hoefcapsule uit, het hoefbeen zakt naar beneden en de zool spreidt zich neerwaarts en naar buiten uit. Als gevolg hiervan heeft het corium meer ruimte (ongeveer 5mm i.p.v. 2-3mm als de hoef geen gewicht draagt) en kan zich als een spons met bloed vullen. Als de hoef weer opgetild wordt, herhaalt de hele cyclus zich weer. Dus, met elke stap pompen de hoeven bloed terug naar het hart. Dit pompen van bloed door het corium is noodzakelijk voor afvalstoffen- en voedingsstoffen uitwisseling in de weefsels van de hoef en ondersteunt dus de bloedsomloop.
Daarnaast is de hoef dus ook verantwoordelijk voor schokdemping. Dit gebeurt door het uitspreiden van de hoefcapsule en de verende beweging van het opgehangen hoefbeen (is dus niet onbewegelijk opgehangen). Dan is het ook nog zo dat de hoef het eerste contact zou moeten maken met de zachtere delen van de hoef (dus de straal en de hoefballen), wat de schokabsorptie nog meer vergroot.
Deze noodzakelijke functies van de hoef worden ernstig verstoord door ze met ijzers te beslaan. Het spreiden van de hoef op het moment van gewicht dragen, is dan bijna volledig onmogelijk. Want de hoef spreid zich namelijk niet alleen in het achterste 1/3 deel van de hoef, maar over de volledige lengte, van de teen tot de hielen. Als gevolg hiervan is er onvoldoende bloedtoevoer en circulatie, met slechte kwaliteit hoorn als resultaat. De gevoeligheid van de hoef (voor pijn of voor wat dan ook) vermindert aanzienlijk, omdat de zenuwen in de hoef onvoldoende zuurstof krijgen (door verminderde bloedsomloop in de hoef). Met een hoefijzer raken de zachtere, schokabsorberende straal en hoefballen niet langer het eerste de grond, maar in plaats daarvan een stuk hard, stug, niet schokabsorberend metaal.
In 1984 vervolgde de Zwitserse Cavalerie, op de medische veterinaire faculteit van de Universiteit van Zurich, het onderzoek over het effect van hoefijzers. Studies wezen uit dat de schok die de beslagen hoef krijgt op harde grond 10-33 keer harder is dan in geval van een onbeslagen hoef.
De vibraties die het hoefijzer veroorzaakt in de hoef komen overeen met ongeveer 800Hz, vergeleken met ‘slechts’ 150Hz bij rubber beslag.
Hoe dan ook, schokabsorptie en pompwerking kunnen ook onvoldoende zijn bij een onbeslagen paard, als de hoef vervormd is (ondeugdelijke bekapping) en/of als de hoef te droog is en dus niet langer elastisch.
Copyright Dr. vet. med. H. Strasser Blaihofstr. 42/1, 72074 Tuebingen, Duitsland TeUFax: (011) 497071-87572 Ed. & Canadian contact: Sabine Naujoks Box 44, Qualicum Beach, BC, V9K 1S7
Sunday, April 19, 2009
Gecontraheerde, ofwel samengeknepen hoeven
Gecontraheerde hoeven door H. Strasser, Dr. Med. Vet, PhD
De meeste paarden hebben een zekere mate van gecontraheerde hoeven; de gecontraheerde hoef komt zo vaak voor, dat het als normaal geaccepteerd wordt.
Een gecontraheerde hoef is een hoef die niet meer uitspreidt op het moment van gewicht dragen, of in extreme gevallen, die smaller wordt. Dit reduceert het schokabsorberend vermogen, met alle bijkomende gevolgen voor spieren en skelet. Gecontraheerdheid blokkeert en verandert de bloedsomloop in de voet, wat een duidelijke impact heeft op de gezondheid van de weefsels in de hoef. Het veroorzaakt ook een overbelasting van het hart, dat in verhouding half zo groot is dan dat van een kat.
Verstoring van de bloedcirculatie in het corium (hoeflederhuid), met als gevolg verstoring in het uitscheiden van proteïnes (het corium scheidt continue metabolische proteïnes uit in de vorm van hoef hoorn), kan tot serieuze problemen leiden voor de lever, nieren en de huid. Slechte circulatie en fysiologisch niet correcte druk op delen van het corium resulteren ook in slechte hoorn kwaliteit. Een gecontraheerde hoef is ook niet zo effectief in het verschaffen van tractie op verschillende soorten ondergrond. Dit heeft het paard wel nodig, voor wat wij van hem eisen en voor zijn eigen fysiologische gezondheid – als vluchtdier is de eerste reactie van een paard op gevaar vluchten.
Tenslotte, gecontraheerde hoeven veroorzaken pijn. De lichamelijke- en geestelijke gevolgen van ernstige, chronische pijn op elk dier, laat staan een prooidier, zijn verwoestend.
Beslaan en/of incorrect bekappen van hoeven, samen met een gebrek aan voldoende beweging of ongeschikte ondergrond, veroorzaken wat in het algemeen ‘gecontraheerde hoeven’ genoemd wordt.
In geval van gecontraheerde hoeven is de hoefcapsule smaller geworden. Hierdoor wordt de voet nog smaller op het moment van belasting, in plaats van wijder. Dit blokkeert de bloedvaten, zenuwen, bot, kraakbeen, pezen en banden in de hoef. Dit leidt tot verdrukking en ontsteking van het voorste deel van het wand corium, het zool corium en delen van het laterale kraakbeen. Gecontraheerde hielen veroorzaken ook pijnlijke verdrukking van de hoefballen.
In een poging om de pijn te verminderen, zal het paard het achterste gedeelte van de hoef proberen te ontlasten, waardoor het hoefbeen steiler gaat staan. Dit veroorzaakt weer overbelasting in de voorste gedeelten van het corium en de rand van het hoefbeen drukt op het zool corium. De doorbloeding van de zool vermindert, met als gevolg dat er een slechtere kwaliteit hoorn geproduceerd wordt. Doordat de hiel ontlast wordt, komt er minder druk op de hiel; de hiel gaat dan sneller groeien, wat de hoef nog steiler maakt. Zo’n verandering in de stand van de hoef heeft invloed op pezen, gewrichten en banden.
Wanneer de hoefijzers verwijderd worden, uiten deze zaken zich in pijn, omdat door de terugkeer van de bloedtoevoer aan de hoef de zenuwen zich herstellen en beginnen ze de al lang bestaande schade te melden aan de hersenen.
Omdat het gehele wand corium ontstoken kan zijn, moet rekening gehouden worden met rotatie van het hoefbeen. Hoe meer vorm van de hoef afwijkt van normale, gezonde hoeven, hoe pijnlijker het is. Het paard loopt voorzichtig of kreupel.
De hoeven moeten regelmatig bekapt worden, op een manier dat de hoefcapsule wijder kan worden. Vooral ontstoken hoeven moeten vaak pompen, ze moeten de mogelijkheid krijgen om constant te kunnen bewegen, dag en nacht. Tot de ontsteking verdwijnt, moet het paard op zo egaal mogelijke grond lopen, omdat ongelijke grond nog pijnlijker is en het genezingsproces vertraagt.
In deze periode zal de eigenaar van het paard zich van rijden moeten onthouden.
Gecontraheerde hoeven zijn een serieus en moeilijk probleem. Het terugvormen van gecontraheerde hoeven naar gezonde, natuurlijke hoeven kan weken, maanden tot jaren in beslag nemen, afhankelijk van de omstandigheden en de reeds aanwezige schade.
Gecontraheerde hoeven:
De meeste paarden hebben een zekere mate van gecontraheerde hoeven; de gecontraheerde hoef komt zo vaak voor, dat het als normaal geaccepteerd wordt.
Een gecontraheerde hoef is een hoef die niet meer uitspreidt op het moment van gewicht dragen, of in extreme gevallen, die smaller wordt. Dit reduceert het schokabsorberend vermogen, met alle bijkomende gevolgen voor spieren en skelet. Gecontraheerdheid blokkeert en verandert de bloedsomloop in de voet, wat een duidelijke impact heeft op de gezondheid van de weefsels in de hoef. Het veroorzaakt ook een overbelasting van het hart, dat in verhouding half zo groot is dan dat van een kat.
Verstoring van de bloedcirculatie in het corium (hoeflederhuid), met als gevolg verstoring in het uitscheiden van proteïnes (het corium scheidt continue metabolische proteïnes uit in de vorm van hoef hoorn), kan tot serieuze problemen leiden voor de lever, nieren en de huid. Slechte circulatie en fysiologisch niet correcte druk op delen van het corium resulteren ook in slechte hoorn kwaliteit. Een gecontraheerde hoef is ook niet zo effectief in het verschaffen van tractie op verschillende soorten ondergrond. Dit heeft het paard wel nodig, voor wat wij van hem eisen en voor zijn eigen fysiologische gezondheid – als vluchtdier is de eerste reactie van een paard op gevaar vluchten.
Tenslotte, gecontraheerde hoeven veroorzaken pijn. De lichamelijke- en geestelijke gevolgen van ernstige, chronische pijn op elk dier, laat staan een prooidier, zijn verwoestend.
Beslaan en/of incorrect bekappen van hoeven, samen met een gebrek aan voldoende beweging of ongeschikte ondergrond, veroorzaken wat in het algemeen ‘gecontraheerde hoeven’ genoemd wordt.
In geval van gecontraheerde hoeven is de hoefcapsule smaller geworden. Hierdoor wordt de voet nog smaller op het moment van belasting, in plaats van wijder. Dit blokkeert de bloedvaten, zenuwen, bot, kraakbeen, pezen en banden in de hoef. Dit leidt tot verdrukking en ontsteking van het voorste deel van het wand corium, het zool corium en delen van het laterale kraakbeen. Gecontraheerde hielen veroorzaken ook pijnlijke verdrukking van de hoefballen.
In een poging om de pijn te verminderen, zal het paard het achterste gedeelte van de hoef proberen te ontlasten, waardoor het hoefbeen steiler gaat staan. Dit veroorzaakt weer overbelasting in de voorste gedeelten van het corium en de rand van het hoefbeen drukt op het zool corium. De doorbloeding van de zool vermindert, met als gevolg dat er een slechtere kwaliteit hoorn geproduceerd wordt. Doordat de hiel ontlast wordt, komt er minder druk op de hiel; de hiel gaat dan sneller groeien, wat de hoef nog steiler maakt. Zo’n verandering in de stand van de hoef heeft invloed op pezen, gewrichten en banden.
Wanneer de hoefijzers verwijderd worden, uiten deze zaken zich in pijn, omdat door de terugkeer van de bloedtoevoer aan de hoef de zenuwen zich herstellen en beginnen ze de al lang bestaande schade te melden aan de hersenen.
Omdat het gehele wand corium ontstoken kan zijn, moet rekening gehouden worden met rotatie van het hoefbeen. Hoe meer vorm van de hoef afwijkt van normale, gezonde hoeven, hoe pijnlijker het is. Het paard loopt voorzichtig of kreupel.
De hoeven moeten regelmatig bekapt worden, op een manier dat de hoefcapsule wijder kan worden. Vooral ontstoken hoeven moeten vaak pompen, ze moeten de mogelijkheid krijgen om constant te kunnen bewegen, dag en nacht. Tot de ontsteking verdwijnt, moet het paard op zo egaal mogelijke grond lopen, omdat ongelijke grond nog pijnlijker is en het genezingsproces vertraagt.
In deze periode zal de eigenaar van het paard zich van rijden moeten onthouden.
Gecontraheerde hoeven zijn een serieus en moeilijk probleem. Het terugvormen van gecontraheerde hoeven naar gezonde, natuurlijke hoeven kan weken, maanden tot jaren in beslag nemen, afhankelijk van de omstandigheden en de reeds aanwezige schade.
Gecontraheerde hoeven:
Normale, niet gecontraheerde hoeven van een gedomesticeerd paard:
Wednesday, March 11, 2009
Respecteer de Natuur
Door: Maksida Vogt, Academia Liberti
Weten we nog wel hoe dat moet? Kunnen we ons dat nog herinneren of is dit gevoel er helemaal niet meer? Als we om ons heen kijken naar hoe we onze paarden vandaag de dag houden, kunnen we alleen constateren dat dat gevoel er niet meer is. Hoe kunnen we anders verklaren dat we paarden in stallen gevangen houden achter tralies? Hoe kunnen we anders de kleine weitjes verklaren waar onze paarden dagelijks staan? Ja, meer dan staan is het niet…het kan geen leven genoemd worden.
Laten we bij het begin beginnen. Domesticatie maakt het paard ongeschikt voor zijn originele leefomgeving, de steppe, en voor die manier van leven. Het gaat slechts om de voordelen die het de mensen brengt. Die manier van paarden houden maakt het paard geschikter en gemakkelijker om te houden en gebruiken, makkelijker te misbruiken. Dit is een eis van de mens, het paard moet functioneren als een machine, zoals en wanneer de mens het belieft. En het paard mag niet te veel terug eisen. Dat paarden in stallen gehouden worden, is een normale situatie voor ons. Maar we zouden ons af moeten vragen waarom we onze paarden in stallen houden?
Omdat het veiliger voor ons is, gemakkelijker en goedkoper. Er zijn geen andere redenen en geen van deze redenen heeft dan ook maar het kleinste beetje respect voor de basis behoeften van het paard. Paarden hebben geen stal nodig, wij hebben een stal nodig. Erger nog: zo maken we onze paarden ziek. Veel verkoudheden en ontstekingen zijn het gevolg van warme stallen en het gebruik van dekens. We doen een deken op ons paard om te voorkomen dat hij een wintervacht krijgt, maar die hebben ze nodig voor hun eigen bescherming. En dan zien we Haflingers met dekens op in het midden van Bavaria, Duitsland…
We beschadigen deze prachtige dieren, we vertroetelen ze dood. We scheren hun behang van de benen, dat de benen tegen vocht moet beschermen. We kortwieken de manen die ze voor bescherming nodig hebben. We verwijderen het natuurlijke huidvet van hun huid met borstels, dat ze tegen de kou en regen moet beschermen. We zorgen ervoor dat hun hoeven de grond niet meer raken, terwijl de grond de beste hoefverzorging biedt. We vernietigen het temperatuur regulerende mechanisme van de huid en vacht door dekens op te doen. We scheren hun vacht zelfs… We mishandelen ze… We maken onze paarden ziek… We moeten eindelijk eens wakker worden…
We moeten ons realiseren dat geen enkele uitgave, netheid, knie hoge hooiberg of op bijpassende kleur uitgezochte accessoires het weiland ooit kunnen vervangen. Alleen daar kan een paard gezond blijven en zich paard voelen.
Paarden hebben rechten en behoeften, die met voeten worden getreden. Alleen als het paard leeft in voor de soort geschikte omstandigheden, kan hij zich letterlijk paard voelen. Hij moet buiten in een weiland, in een kudde geboren worden en daar moet hij ook opgroeien. Hij zou opgevoed moeten worden door de merrie en de hengst, hij zou moeten spelen en stoeien met zijn maatjes, hij zou pseudo gevechten en races met ze moeten kunnen doen en zijn positie in de kudde winnen en behouden. Dit heeft het jonge paard allemaal nodig om gezond op te groeien, zowel fysiek als geestelijk… Dit is natuurlijk, een primaire behoefte, het is essentieel.
Dus waarom wordt dit niet gerespecteerd? Waarom onthouden we veulens van deze behoeftes vanaf de eerste dag dat ze geboren worden? Waarom is het een regel dat veulens binnen of na 6 maanden afgespeend worden?
De belangrijkste voorwaarde voor een voor de soort geschikte leefsituatie is ze in een kudde te houden met een hengst. Het paard als zijnde vluchtdier kan alleen dan psychisch ontspannen en rusten, wanneer paarden hoger in rang, een leidende merrie of hengst, de wacht houden en over hen waken en alarm slaan in geval van gevaar en ze dan ook verdedigen. Het jonge paard kan dan ondertussen rustig grazen, spelen, soezen en slapen. Paarden die deze situatie nooit gekend hebben, zijn veelal nerveus. Gebaseerd op ervaringen met bijvoorbeeld een reservaat met wilde Mustangs, zou een kudde uit niet minder dan 6 paarden moeten bestaan.
De tweede belangrijke eigenschap van voor de soort geschikte leefomstandigheden is nauw verbonden aan de eerste: de grootte van de weilanden. Het is noodzakelijk dat een paard regelmatig zijn uithoudingsvermogen, hart- en longfunctie en zijn bloedsomloop kan trainen. Dit heeft hij nodig om gezond te blijven. De weilanden in Duitsland zijn doorgaans klein. Ze zijn eerder geschikt als gevangenis dan voor het welzijn van het paard. Oh, natuurlijk is het nog beter dan een box, dat moge duidelijk zijn, maar niet meer dan een zwakke poging om tot voor de soort geschikte leefomstandigheden te komen. Het is tijd om te heroverwegen, hier is dringend een verandering nodig.
De weilanden zouden zo divers mogelijk ingericht moeten zijn, met bomen en struiken, heuvels en dalen. En langgerekt, tenminste 1000 – 15000 m lang. Om een idee te geven hoe natuurlijk paarden houden eruit zou moeten zien om voor de soort geschikt genoemd te kunnen worden. Het zou ongeveer zo moeten zijn: 20 tot 30 paarden met 40 koeien op 150 tot 500 hectare woestenij begroeid met bomen en struiken, dag en nacht buiten vanzelfsprekend. En als dit als fictie klinkt, zou er een grote alarmbel moeten gaan rinkelen over hoe ons beeld van voor de soort geschikte leefomstandigheden is.
Het paard is een vluchtdier, hij moet zijn vlucht impuls, vlucht reflex en fysieke mobiliteit ontwikkelen en behouden, net als zijn ontspanningsfases. Het is daarom dat veulen spelletjes zo belangrijk zijn, maar nog belangrijker zijn enorme weilanden die de hele kudde uitnodigen om over grotere afstanden te rennen en om de vlucht reflex en het uithoudingsvermogen te stimuleren.
En ik vraag me af: Waarom wordt dit niet gerespecteerd? Waarom realiseren wij ons dit niet?
Als het paard vertrouwen verliest in zijn vlucht mogelijkheden, fysiek, omdat hij vastgebonden staat, opgesloten is of zich ingesloten voelt of als hij zijn mentale vertrouwen verliest, omdat hij gewond, kreupel, ondervoed of overvoed is, geen conditie heeft of overwerkt is of omdat hij zo bereden is dat iedere beweging pijn doet…dan verliest het paard zijn wil, lust en moed voor het leven…
Er zijn paarden die na verloop van tijd echt stuk gaan door verkeerde behandeling. Mensen zeggen dan ‘dat het vuur in ze gedoofd is’ of ‘de vonkel uit de ogen is verdwenen’… En inderdaad, kijk maar om je heen, is er iets triesters dan paarden die weven, kribbe bijten of met uitgestoken tong staan? Kijk maar eens naar ze! Kunnen we onze verantwoordelijkheid voor hun nemen? Hoe kunnen we dit laten gebeuren? Blijven we dit ondersteunen?
Of…gaan we leven met respect voor deze machtige dieren en geven we ze hun geboorterecht terug…
Met respect en liefde…,
Maksida Vogt in opvolging van Sadko Solinski
Weten we nog wel hoe dat moet? Kunnen we ons dat nog herinneren of is dit gevoel er helemaal niet meer? Als we om ons heen kijken naar hoe we onze paarden vandaag de dag houden, kunnen we alleen constateren dat dat gevoel er niet meer is. Hoe kunnen we anders verklaren dat we paarden in stallen gevangen houden achter tralies? Hoe kunnen we anders de kleine weitjes verklaren waar onze paarden dagelijks staan? Ja, meer dan staan is het niet…het kan geen leven genoemd worden.
Laten we bij het begin beginnen. Domesticatie maakt het paard ongeschikt voor zijn originele leefomgeving, de steppe, en voor die manier van leven. Het gaat slechts om de voordelen die het de mensen brengt. Die manier van paarden houden maakt het paard geschikter en gemakkelijker om te houden en gebruiken, makkelijker te misbruiken. Dit is een eis van de mens, het paard moet functioneren als een machine, zoals en wanneer de mens het belieft. En het paard mag niet te veel terug eisen. Dat paarden in stallen gehouden worden, is een normale situatie voor ons. Maar we zouden ons af moeten vragen waarom we onze paarden in stallen houden?
Omdat het veiliger voor ons is, gemakkelijker en goedkoper. Er zijn geen andere redenen en geen van deze redenen heeft dan ook maar het kleinste beetje respect voor de basis behoeften van het paard. Paarden hebben geen stal nodig, wij hebben een stal nodig. Erger nog: zo maken we onze paarden ziek. Veel verkoudheden en ontstekingen zijn het gevolg van warme stallen en het gebruik van dekens. We doen een deken op ons paard om te voorkomen dat hij een wintervacht krijgt, maar die hebben ze nodig voor hun eigen bescherming. En dan zien we Haflingers met dekens op in het midden van Bavaria, Duitsland…
We beschadigen deze prachtige dieren, we vertroetelen ze dood. We scheren hun behang van de benen, dat de benen tegen vocht moet beschermen. We kortwieken de manen die ze voor bescherming nodig hebben. We verwijderen het natuurlijke huidvet van hun huid met borstels, dat ze tegen de kou en regen moet beschermen. We zorgen ervoor dat hun hoeven de grond niet meer raken, terwijl de grond de beste hoefverzorging biedt. We vernietigen het temperatuur regulerende mechanisme van de huid en vacht door dekens op te doen. We scheren hun vacht zelfs… We mishandelen ze… We maken onze paarden ziek… We moeten eindelijk eens wakker worden…
We moeten ons realiseren dat geen enkele uitgave, netheid, knie hoge hooiberg of op bijpassende kleur uitgezochte accessoires het weiland ooit kunnen vervangen. Alleen daar kan een paard gezond blijven en zich paard voelen.
Paarden hebben rechten en behoeften, die met voeten worden getreden. Alleen als het paard leeft in voor de soort geschikte omstandigheden, kan hij zich letterlijk paard voelen. Hij moet buiten in een weiland, in een kudde geboren worden en daar moet hij ook opgroeien. Hij zou opgevoed moeten worden door de merrie en de hengst, hij zou moeten spelen en stoeien met zijn maatjes, hij zou pseudo gevechten en races met ze moeten kunnen doen en zijn positie in de kudde winnen en behouden. Dit heeft het jonge paard allemaal nodig om gezond op te groeien, zowel fysiek als geestelijk… Dit is natuurlijk, een primaire behoefte, het is essentieel.
Dus waarom wordt dit niet gerespecteerd? Waarom onthouden we veulens van deze behoeftes vanaf de eerste dag dat ze geboren worden? Waarom is het een regel dat veulens binnen of na 6 maanden afgespeend worden?
De belangrijkste voorwaarde voor een voor de soort geschikte leefsituatie is ze in een kudde te houden met een hengst. Het paard als zijnde vluchtdier kan alleen dan psychisch ontspannen en rusten, wanneer paarden hoger in rang, een leidende merrie of hengst, de wacht houden en over hen waken en alarm slaan in geval van gevaar en ze dan ook verdedigen. Het jonge paard kan dan ondertussen rustig grazen, spelen, soezen en slapen. Paarden die deze situatie nooit gekend hebben, zijn veelal nerveus. Gebaseerd op ervaringen met bijvoorbeeld een reservaat met wilde Mustangs, zou een kudde uit niet minder dan 6 paarden moeten bestaan.
De tweede belangrijke eigenschap van voor de soort geschikte leefomstandigheden is nauw verbonden aan de eerste: de grootte van de weilanden. Het is noodzakelijk dat een paard regelmatig zijn uithoudingsvermogen, hart- en longfunctie en zijn bloedsomloop kan trainen. Dit heeft hij nodig om gezond te blijven. De weilanden in Duitsland zijn doorgaans klein. Ze zijn eerder geschikt als gevangenis dan voor het welzijn van het paard. Oh, natuurlijk is het nog beter dan een box, dat moge duidelijk zijn, maar niet meer dan een zwakke poging om tot voor de soort geschikte leefomstandigheden te komen. Het is tijd om te heroverwegen, hier is dringend een verandering nodig.
De weilanden zouden zo divers mogelijk ingericht moeten zijn, met bomen en struiken, heuvels en dalen. En langgerekt, tenminste 1000 – 15000 m lang. Om een idee te geven hoe natuurlijk paarden houden eruit zou moeten zien om voor de soort geschikt genoemd te kunnen worden. Het zou ongeveer zo moeten zijn: 20 tot 30 paarden met 40 koeien op 150 tot 500 hectare woestenij begroeid met bomen en struiken, dag en nacht buiten vanzelfsprekend. En als dit als fictie klinkt, zou er een grote alarmbel moeten gaan rinkelen over hoe ons beeld van voor de soort geschikte leefomstandigheden is.
Het paard is een vluchtdier, hij moet zijn vlucht impuls, vlucht reflex en fysieke mobiliteit ontwikkelen en behouden, net als zijn ontspanningsfases. Het is daarom dat veulen spelletjes zo belangrijk zijn, maar nog belangrijker zijn enorme weilanden die de hele kudde uitnodigen om over grotere afstanden te rennen en om de vlucht reflex en het uithoudingsvermogen te stimuleren.
En ik vraag me af: Waarom wordt dit niet gerespecteerd? Waarom realiseren wij ons dit niet?
Als het paard vertrouwen verliest in zijn vlucht mogelijkheden, fysiek, omdat hij vastgebonden staat, opgesloten is of zich ingesloten voelt of als hij zijn mentale vertrouwen verliest, omdat hij gewond, kreupel, ondervoed of overvoed is, geen conditie heeft of overwerkt is of omdat hij zo bereden is dat iedere beweging pijn doet…dan verliest het paard zijn wil, lust en moed voor het leven…
Er zijn paarden die na verloop van tijd echt stuk gaan door verkeerde behandeling. Mensen zeggen dan ‘dat het vuur in ze gedoofd is’ of ‘de vonkel uit de ogen is verdwenen’… En inderdaad, kijk maar om je heen, is er iets triesters dan paarden die weven, kribbe bijten of met uitgestoken tong staan? Kijk maar eens naar ze! Kunnen we onze verantwoordelijkheid voor hun nemen? Hoe kunnen we dit laten gebeuren? Blijven we dit ondersteunen?
Of…gaan we leven met respect voor deze machtige dieren en geven we ze hun geboorterecht terug…
Met respect en liefde…,
Maksida Vogt in opvolging van Sadko Solinski
Thursday, January 22, 2009
Een simpele administratieve verandering voor het terugdringen van het aantal ongelukken in de paardensport
Op 31 Oktober 2008, tijdens de jaarlijkse conferentie van de ‘Certified Horsemanship Association field’ (CHA) op het ‘Kentucky Horse Park’, gaf Dr. Robert Cook, een veterinair onderzoeker, een demonstratie over het belang van verbetering van het welzijn en de veiligheid voor paarden en mensen.
De demonstratie had de vorm van een wetenschappelijk experiment met publiek. Vier vrijwilligers, allen gecertificeerde CHA instructeurs, reden op vier paarden die door hun eigenaren ter beschikking waren gesteld voor het experiment. Eerst werd er een 4 minuten durende proef gereden met een hoofdstel met bit (enkelgebroken trens). Meteen daarna reden dezelfde combinaties dezelfde proef met een bitloos hoofdstel. Voorafgaand aan dit experiment waren deze paarden nog nooit met een bitloos hoofdstel gereden. Het gedrag van de paarden en hun prestaties werden geëvalueerd en er werd een video-opname in het ‘laboratorium verslag’ opgenomen.
Een onafhankelijke jury beoordeelde de proeven met cijfers van 1 tot 10 voor elk van de 27 onderdelen van de proef. De gemiddelde score van de proefjes gereden met gebroken trens was 37% en voor de proefjes gereden zonder bit 64%. Het was een openbaring voor de eigenaren van de paarden, de ruiters en de toeschouwers dat er zo’n duidelijke verbetering van de prestaties te zien was binnen 4 minuten door het verwijderen van het bit en dit te vervangen door een pijnloze manier van communiceren.
Het experiment liet ook zien dat de overgang van met bit naar bitloos zonder problemen verloopt en meteen resultaten oplevert.
Deze bewijzen laten verder zien dat het nodig is om voorstellen in te dienen voor het toestaan van het bitloze hoofdstel op wedstrijden. Gezien het een veiligere en meer humane manier van communiceren is dan het bit.
In de afgelopen 10 jaar is het bitloze hoofdstel uitvoerig getest op verschillende type paarden met verschillende temperamenten en in verschillende fases van scholing; door ruiters van alle leeftijden en niveaus; in bijna alle disciplines; onder verschillende omstandigheden, over de hele wereld. De wetenschappelijke, weldadige en praktische redenen om zo’n optie aan te bieden zijn overtuigend. Deze optie mag niet afgewezen worden op grond van traditie. Het bit is een uitvinding uit Het Brons tijdperk. Ruiters hebben nu een betere manier gevonden om met het hoofd van hun paarden te communiceren. Gebruik van het bit veroorzaakt meer dan 100 negatieve gedragingen en 40 verschillende ziekten.
Leden van pony clubs, nationale paardensport federaties, de internationale paardensport federatie (FEI) en bestuurders van paardenrennen worden dringend verzocht om verzoeken voor regelwijzigingen te honoreren, zodat de regels, voor elke discipline, deze historische stap ter verbetering van het welzijn en de veiligheid voor paard en ruiter zullen omarmen.
De Koninklijke Nederlandse Hippische Sportbond (KNHS) heeft het voortouw genomen door het bitloze hoofdstel toe te laten voor dressuur en bepaalde aangespannen wedstrijden. De Zuid Afrikaanse Nationale Paarden Federatie (SANEF) lanceert in 2009 een proef van een jaar voor speciale bitloze dressuur wedstrijden. Veel lijden, vele ongelukken en een groot aantal ziekten zouden voorkomen kunnen worden als andere federaties hun voorbeeld zouden volgen en deze simpele administratieve verandering zouden doorvoeren.
Officiële comitéleden hebben nu de kansen.
Eén haal met de pen zal paarden laten dansen.
Voor aanvullend bewijs bezoek: www.bitlessbridle.com of neem contact op met Robert Cook: FRCVS, PhD, Professor of Surgery Emeritus, Cummings School of Veterinary Medicine, Tufts University, Massachusetts, USA; Chairman, BitlessBridle Inc.
Present address: 206 Birch Run Road, Chestertown, MD 21620 USA. E-mail: drcook@bitlessbridle.com Telefoon: (443) 282 0472
De demonstratie had de vorm van een wetenschappelijk experiment met publiek. Vier vrijwilligers, allen gecertificeerde CHA instructeurs, reden op vier paarden die door hun eigenaren ter beschikking waren gesteld voor het experiment. Eerst werd er een 4 minuten durende proef gereden met een hoofdstel met bit (enkelgebroken trens). Meteen daarna reden dezelfde combinaties dezelfde proef met een bitloos hoofdstel. Voorafgaand aan dit experiment waren deze paarden nog nooit met een bitloos hoofdstel gereden. Het gedrag van de paarden en hun prestaties werden geëvalueerd en er werd een video-opname in het ‘laboratorium verslag’ opgenomen.
Een onafhankelijke jury beoordeelde de proeven met cijfers van 1 tot 10 voor elk van de 27 onderdelen van de proef. De gemiddelde score van de proefjes gereden met gebroken trens was 37% en voor de proefjes gereden zonder bit 64%. Het was een openbaring voor de eigenaren van de paarden, de ruiters en de toeschouwers dat er zo’n duidelijke verbetering van de prestaties te zien was binnen 4 minuten door het verwijderen van het bit en dit te vervangen door een pijnloze manier van communiceren.
Het experiment liet ook zien dat de overgang van met bit naar bitloos zonder problemen verloopt en meteen resultaten oplevert.
Deze bewijzen laten verder zien dat het nodig is om voorstellen in te dienen voor het toestaan van het bitloze hoofdstel op wedstrijden. Gezien het een veiligere en meer humane manier van communiceren is dan het bit.
In de afgelopen 10 jaar is het bitloze hoofdstel uitvoerig getest op verschillende type paarden met verschillende temperamenten en in verschillende fases van scholing; door ruiters van alle leeftijden en niveaus; in bijna alle disciplines; onder verschillende omstandigheden, over de hele wereld. De wetenschappelijke, weldadige en praktische redenen om zo’n optie aan te bieden zijn overtuigend. Deze optie mag niet afgewezen worden op grond van traditie. Het bit is een uitvinding uit Het Brons tijdperk. Ruiters hebben nu een betere manier gevonden om met het hoofd van hun paarden te communiceren. Gebruik van het bit veroorzaakt meer dan 100 negatieve gedragingen en 40 verschillende ziekten.
Leden van pony clubs, nationale paardensport federaties, de internationale paardensport federatie (FEI) en bestuurders van paardenrennen worden dringend verzocht om verzoeken voor regelwijzigingen te honoreren, zodat de regels, voor elke discipline, deze historische stap ter verbetering van het welzijn en de veiligheid voor paard en ruiter zullen omarmen.
De Koninklijke Nederlandse Hippische Sportbond (KNHS) heeft het voortouw genomen door het bitloze hoofdstel toe te laten voor dressuur en bepaalde aangespannen wedstrijden. De Zuid Afrikaanse Nationale Paarden Federatie (SANEF) lanceert in 2009 een proef van een jaar voor speciale bitloze dressuur wedstrijden. Veel lijden, vele ongelukken en een groot aantal ziekten zouden voorkomen kunnen worden als andere federaties hun voorbeeld zouden volgen en deze simpele administratieve verandering zouden doorvoeren.
Officiële comitéleden hebben nu de kansen.
Eén haal met de pen zal paarden laten dansen.
Voor aanvullend bewijs bezoek: www.bitlessbridle.com of neem contact op met Robert Cook: FRCVS, PhD, Professor of Surgery Emeritus, Cummings School of Veterinary Medicine, Tufts University, Massachusetts, USA; Chairman, BitlessBridle Inc.
Present address: 206 Birch Run Road, Chestertown, MD 21620 USA. E-mail: drcook@bitlessbridle.com Telefoon: (443) 282 0472
Sunday, January 18, 2009
Oproep voor vereniging van organisatoren van bitloze wedstrijden
Academia Liberti roept alle ruiters en organisatoren van wedstrijden in Nederland op om bitloze hoofdstellen toe te laten op wedstrijden.
Wij zouden alle organisatoren die bitloze hoofdstellen toelaten en het gebruik ervan ondersteunen, willen vragen om een e-mail te sturen naar:
office@academialiberti.de
Uw naam zal op al onze internationale blogs vermeld worden.
De FEI zal niet langer kunnen negeren wat massa’s ruiters goed voor hun paarden vinden. Ruiters maken de regels en beslissen voor hun paarden.
Maak alstublieft gebruik van deze macht.
Dank u wel!
Wij zouden alle organisatoren die bitloze hoofdstellen toelaten en het gebruik ervan ondersteunen, willen vragen om een e-mail te sturen naar:
office@academialiberti.de
Uw naam zal op al onze internationale blogs vermeld worden.
De FEI zal niet langer kunnen negeren wat massa’s ruiters goed voor hun paarden vinden. Ruiters maken de regels en beslissen voor hun paarden.
Maak alstublieft gebruik van deze macht.
Dank u wel!
Wednesday, January 14, 2009
Aankondiging van onze Patron(e)s!
Het is ons een groot genoegen om Dr. Hiltrud Strasser, Dr. Robert Cook en Dr. Edward De Beukelaer te verwelkomen als patron(e)s van Academia Liberti. We hebben grote waardering voor hun werk en voor de toewijding van deze uitstekende en prominente wetenschappers. We zijn erg blij dat ze met ons meestrijden voor de zo hoog nodige veranderingen in de paardenwereld tegen het misbruik en mishandeling in de paardensport, voor veranderingen naar voor de soort geschikte leefomstandigheden en voor de verandering van de verschrikkelijke omstandigheden waarin het paard gebruikt en gehouden wordt.
Het is een eer om ze hier te hebben.
Het is een eer om ze hier te hebben.
Petitie voor toelaten van bitloos rijden op wedstrijden in USA
Beste vrienden,
We zouden jullie aandacht willen vragen voor een petitie om bitloze hoofdstellen toe te laten op wedstrijden. Alhoewel de academie niet voor het gebruik van paarden in sport is, ondersteunen we wel initiatieven om de hoeveelheid pijn die paarden lijden te verminderen door middel van campagne te voeren voor het verwijderen van het bit uit de mond van het paard en de hoefijzers van hun hoeven.
De tekst van de petitie is voor uw gemak hieronder te vinden. We hopen dat u deze campagne wilt ondersteunen door te tekenen op de onderstaande link:
http://www.thepetitionsite.com/1/allow-bitless-bridles-in-usef-rated-competitions
(nb. USEF staat voor United States Equestrian Federation)
“Laat bitloze hoofdstellen toe op door de USEF gewaardeerde wedstrijden.
Het voornaamste onderdeel van het tuig dat al sinds eeuwen gebruikt wordt om het paard te beheersen, is het bit. Er zijn heden ten dagen echter verschillende nieuwe manieren beschikbaar om met het paard te communiceren die geen bit vereisen. Nationale en internationale bestuursorganen voor de paardensport zouden mee moeten gaan in deze ontwikkelingen. Veel mensen hebben geen bit nodig om met hun paard te werken en zouden dan ook niet verplicht moeten worden om een bit te gebruiken op wedstrijden, terwijl ze een betere manier voor zichzelf gevonden hebben. Verzameling is geacht iets vrijwilligs te zijn en niet geforceerd door het bit, dus het is tegenstrijdig met de idealen van bekwaam ruiterschap om het bit te verplichten ten einde met het paard te communiceren of om het paard te verzamelen. “
Dank u wel!
We zouden jullie aandacht willen vragen voor een petitie om bitloze hoofdstellen toe te laten op wedstrijden. Alhoewel de academie niet voor het gebruik van paarden in sport is, ondersteunen we wel initiatieven om de hoeveelheid pijn die paarden lijden te verminderen door middel van campagne te voeren voor het verwijderen van het bit uit de mond van het paard en de hoefijzers van hun hoeven.
De tekst van de petitie is voor uw gemak hieronder te vinden. We hopen dat u deze campagne wilt ondersteunen door te tekenen op de onderstaande link:
http://www.thepetitionsite.com/1/allow-bitless-bridles-in-usef-rated-competitions
(nb. USEF staat voor United States Equestrian Federation)
“Laat bitloze hoofdstellen toe op door de USEF gewaardeerde wedstrijden.
Het voornaamste onderdeel van het tuig dat al sinds eeuwen gebruikt wordt om het paard te beheersen, is het bit. Er zijn heden ten dagen echter verschillende nieuwe manieren beschikbaar om met het paard te communiceren die geen bit vereisen. Nationale en internationale bestuursorganen voor de paardensport zouden mee moeten gaan in deze ontwikkelingen. Veel mensen hebben geen bit nodig om met hun paard te werken en zouden dan ook niet verplicht moeten worden om een bit te gebruiken op wedstrijden, terwijl ze een betere manier voor zichzelf gevonden hebben. Verzameling is geacht iets vrijwilligs te zijn en niet geforceerd door het bit, dus het is tegenstrijdig met de idealen van bekwaam ruiterschap om het bit te verplichten ten einde met het paard te communiceren of om het paard te verzamelen. “
Dank u wel!
Welkom bij Academia Liberti
Academia Artivm Didacticvm Eqviorvm in Liberti is een non-profit organisatie.
Ons doel is om hier de meest ontwikkelde paarden mensen van de wereld te verzamelen, die met ons willen streven naar een verandering van de omstandigheden waarin paarden vandaag de dag gehouden worden en tevens voor hun eigen ontwikkeling en educatie om zodoende in staat te zijn het paard te zien als een bewust en intelligent wezen wat ontzettend lijdt onder de manier van houden en gebruiken door de mens. Paarden zijn edele wezens en daardoor ook erg makkelijk te misbruiken. Het is onze verantwoordelijkheid om ons tot betere mensen te ontwikkelen, die het niet nodig vinden om hun positie te gebruiken om een ander wezen te misbruiken en die de natuur respecteren en leven respecteren. Het is een ieders eigen verantwoordelijkheid om zich tot een beter mens te ontwikkelen die het niet nodig vindt om zijn eigen verlangens ten koste van een ander wezen te vervullen. Het is een ieders eigen verantwoordelijkheid om zich dusdanig te ontwikkelen dat men een vervuld leven heeft, niet door te streven naar eigen gewin of voordeel, zoals zo gewoon is in deze wereld, maar door een ander bewustzijnsniveau te bereiken dat het makkelijk maakt om dit voor onszelf in het leven te bereiken en daarbij te leren hoe het is om te geven zonder verwachtingen en de beloningen te ervaren die het leven geeft voor zo’n houding.
We willen niet aan het oppervlak krabbelen, we willen de oorzaak van het lijden van paarden in onze wereld wegnemen. Bijna alle paarden worden gehouden om de mens op één of andere manier te dienen. De mens wil iets met het paard doen… de wensen zijn verschillend en zijn afhankelijk van het ontwikkelingsniveau van elk mens… maar het is de reden voor alles. Alleen wanneer we in staat zijn om in een andere dimensie na te gaan denken, alleen dan zullen we daadwerkelijk ontwikkelen en in staat zijn om het paard niet op deze manier te gebruiken (misbruiken).
Dit is het hoofddoel van deze Academie… om mensen te helpen een ander bewustzijnsniveau te bereiken, om in staat te zijn in harmonie te leven, om een innerlijke rust te krijgen. Om sterke en betrouwbare persoonlijkheden te zijn.
We zoeken geen volgelingen, we zouden liever mensen hebben die nadenken en die hun eigen conclusies trekken, die in staat zijn om hun eigen congruente beslissingen te nemen waar ze achter staan uit overtuiging.
De gezondheid van het paard heeft prioriteit voor ons, dit gaat boven elk menselijk verlangen om welke vertoning of resultaten dan ook te behalen. We zijn voor het zo natuurlijk mogelijk houden van paarden, zo dicht mogelijk bij de natuur. Het paard moet de mogelijkheid krijgen om in voor zijn soort geschikte omstandigheden te leven en om zich paard te voelen.
De Academia verstrekt diepgaande en uitgebreide kennis over geavanceerd paarden beheer, hoef verzorging en bekappen, anatomie en fysiologie, tandheelkunde, geschiedenis, zelf ontwikkeling, Haute École elementen en meer.
De kennis van Academia is gratis. We vragen niet om geld, we vragen om integriteit, zelf verantwoordelijkheid en vooruitstrevend denken.
De Academia is gebaseerd op de vrije wil van paard en mens, vriendschap, liefde en keuzevrijheid van het paard. Vanuit deze basis leren wij het paard Haute École elementen.
We kijken uit naar weloverwogen discussies en uitwisseling van ervaringen om zo te kunnen leren en ontwikkelen en om samen naar het zelfde doel te streven.
Ons doel is om hier de meest ontwikkelde paarden mensen van de wereld te verzamelen, die met ons willen streven naar een verandering van de omstandigheden waarin paarden vandaag de dag gehouden worden en tevens voor hun eigen ontwikkeling en educatie om zodoende in staat te zijn het paard te zien als een bewust en intelligent wezen wat ontzettend lijdt onder de manier van houden en gebruiken door de mens. Paarden zijn edele wezens en daardoor ook erg makkelijk te misbruiken. Het is onze verantwoordelijkheid om ons tot betere mensen te ontwikkelen, die het niet nodig vinden om hun positie te gebruiken om een ander wezen te misbruiken en die de natuur respecteren en leven respecteren. Het is een ieders eigen verantwoordelijkheid om zich tot een beter mens te ontwikkelen die het niet nodig vindt om zijn eigen verlangens ten koste van een ander wezen te vervullen. Het is een ieders eigen verantwoordelijkheid om zich dusdanig te ontwikkelen dat men een vervuld leven heeft, niet door te streven naar eigen gewin of voordeel, zoals zo gewoon is in deze wereld, maar door een ander bewustzijnsniveau te bereiken dat het makkelijk maakt om dit voor onszelf in het leven te bereiken en daarbij te leren hoe het is om te geven zonder verwachtingen en de beloningen te ervaren die het leven geeft voor zo’n houding.
We willen niet aan het oppervlak krabbelen, we willen de oorzaak van het lijden van paarden in onze wereld wegnemen. Bijna alle paarden worden gehouden om de mens op één of andere manier te dienen. De mens wil iets met het paard doen… de wensen zijn verschillend en zijn afhankelijk van het ontwikkelingsniveau van elk mens… maar het is de reden voor alles. Alleen wanneer we in staat zijn om in een andere dimensie na te gaan denken, alleen dan zullen we daadwerkelijk ontwikkelen en in staat zijn om het paard niet op deze manier te gebruiken (misbruiken).
Dit is het hoofddoel van deze Academie… om mensen te helpen een ander bewustzijnsniveau te bereiken, om in staat te zijn in harmonie te leven, om een innerlijke rust te krijgen. Om sterke en betrouwbare persoonlijkheden te zijn.
We zoeken geen volgelingen, we zouden liever mensen hebben die nadenken en die hun eigen conclusies trekken, die in staat zijn om hun eigen congruente beslissingen te nemen waar ze achter staan uit overtuiging.
De gezondheid van het paard heeft prioriteit voor ons, dit gaat boven elk menselijk verlangen om welke vertoning of resultaten dan ook te behalen. We zijn voor het zo natuurlijk mogelijk houden van paarden, zo dicht mogelijk bij de natuur. Het paard moet de mogelijkheid krijgen om in voor zijn soort geschikte omstandigheden te leven en om zich paard te voelen.
De Academia verstrekt diepgaande en uitgebreide kennis over geavanceerd paarden beheer, hoef verzorging en bekappen, anatomie en fysiologie, tandheelkunde, geschiedenis, zelf ontwikkeling, Haute École elementen en meer.
De kennis van Academia is gratis. We vragen niet om geld, we vragen om integriteit, zelf verantwoordelijkheid en vooruitstrevend denken.
De Academia is gebaseerd op de vrije wil van paard en mens, vriendschap, liefde en keuzevrijheid van het paard. Vanuit deze basis leren wij het paard Haute École elementen.
We kijken uit naar weloverwogen discussies en uitwisseling van ervaringen om zo te kunnen leren en ontwikkelen en om samen naar het zelfde doel te streven.
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
